Stephen Morris: Record, Play, Pause - książka perkusisty Joy Division i New Order cz.11. Koledzy eksperymentują z LSD

  

W pierwszej części (TUTAJ) przedstawiliśmy streszczenie fragmentu książki, w którym Stephen Morris opisuje swoje dzieciństwo. W części drugiej (TUTAJ) wojenne pasje perkusisty Joy Division, a w kolejnej historię życia jego ojca (TUTAJ), rodzinne wycieczki (TUTAJ) i pierwsze single w kolekcji Stephena (TUTAJ). W następnym wpisie przedstawiliśmy pierwsze instrumenty z kolekcji Stephena i opisaliśmy jego fascynację the Beatles, jak i amerykańską TV (TUTAJ). W kolejnym (TUTAJ) męczarnie na kursie tańca i fascynację obserwatorium Jordell Bank, oraz kompletnie inne, niż rodziców, zainteresowania kinowe. W kolejnym (TUTAJ) lekcje gry na klarnecie i pierwsze zakupy płytowe. W kolejnym (TUTAJ) pierwsze koncerty i fascynację Davidem Bowie  wybór roli w zespole jako perkusista (LINK).

Kolejny rozdział książki, tym razem już 6 nosi tytuł zaczerpnięty od piosenki Joy Division, czyli Isolation. 

Kolega Stephena nie pojawił się w szkole, prawdopodobnie w wyniku naćpania się. W tamtym czasie studiowali Monthly Index of Medical Specialities (MIMS) - katalog leków z opisem ich działania, działaniami niepożądanymi, dawkami itd. Nie wspominano w nim jednak co stanie się, kiedy jakiś lek zostanie wzięty razem z alkoholem, zwłaszcza jego nadmiarem. Mieli wtedy w klasie kolegę Adama, który był wielkim fanem Yes, Marca Bolana i T Rex. Pewnego dnia pojawił się naćpany. Miał wizje, że lampa stała się planetą, a on z kolegami na nią poleciał. Tam znaleźli masę małych stworzonek, z którymi można było porozumiewać się za pomocą myśli. Oczywiście wszystko to spowodowało LSD, które Adam przywoził z Manchesteru. Stephen jednak wtedy jedynie palił marihuanę. Uczył się też grać na perkusji, kupił książkę Drum Method Gene Krupa, w gazetach szukał perkusji w swoim zakresie cenowym.

Bardziej zwracał uwagę na grę perkusistów na koncertach i w TV. W tamtym czasie mówiono, że najlepszym perkusistą świata  jest Buddy Rich. 

 

Stephen jednak uważał, że rolą perkusisty jest trzymanie kapeli w całości, a nie odgrywanie solówek. Jego rodzice byli nastawieni sceptycznie do planów gry w zespole. Ojcu perkusista kojarzył się jednym którego znał, a który źle skończył. Morris zbierał pieniądze sprzedając płyty, które miał z czasopism z prenumeraty. Większość z nich bowiem kompletnie nie odpowiadała jego gustowi.  Ojciec w tamtym czasie zabrał go na dwa koncerty Count Basie z Orkiestrą i Marlenę Dietrich. Oba koncerty były całkiem dobre, zwłaszcza Dietrich. Skojarzyła mu się jako Nico ale starszych panów.

Stephen w tamtym czasie wspomina, że w zasadzie nie miał kontaktu z dziewczynami, podobną do niego muzykę słuchali chłopcy. Został wyrzucony ze szkoły. Wrócił więc do domu w 1973 - jego rodzina się przeprowadziła bliżej pracy ojca, a on wreszcie w nowym domu miał swój pokój. Postawił tam swój sprzęt, zestaw płyt a na ścianach powiesił postery z obrazami Daliego i Petera Hamilla.         

C.D.N. 

Czytajcie nas - codziennie nowy wpis, tego nie znajdziecie w mainstreamie.