Bootleg Joy Division zatytułowany Inside the Line został wytłoczony w okolicach roku 2002 przez wytwórnię Retropop. Można śmiało powiedzieć, że pokazuje dwa oblicza zespołu, poprzez odpowiedni dobór piosenek na stronach A i B. Podobnie jest z okładką, bowiem obie jej strony pokazują krajobrazy przed i po kataklizmie (wojna?). Para ludzi podąża w małym przemysłowym miasteczku (koniec XIX początek XX wieku?) widać w oddali szyb kopalni...
Natomiast na drugiej stronie mamy zdjęcie po pożodze/kataklizmie, być może jest to ten sam teren?
Okładka mimo że dość ciekawa zawiera tytuły utworów, miejsca ich nagrań i czasy, choć te ostatnie pominięto dla strony B poza podaniem czasu piosenki Shadowplay.
Muzycznie od razu powiem, że strona A to stare utwory Warsaw, których nigdy nie lubiłem i mają one dla kolekcjonera jedynie wartość historyczną. Nie jest tajemnicą, że w tamtym czasie zespół korzystał głównie z piosenek autorstwa Petera Hooka także może na tym zakończmy analizę tej strony płyty.
Za to strona B to już rarytas dla kolekcjonerów muzyki Joy Division.
Znajdziemy tutaj Shadowplay z pierwszego telewizyjnego występu zespołu, kiedy to za ich plecami odtworzono film World in Action o CIA (pisaliśmy o tym TUTAJ). Dalej umieszczono zupełnie niesamowitą wersję Atrocity (Exhibition), podczas słuchania której można dopiero zrozumieć co potrafił z niej zrobić na Closer geniusz Martina Hannetta.
Something must break w wersji surowszej i zapewne mniej nostalgicznej, niż ta znana z płyty Still (pisaliśmy o tej piosence nieco na samym początku naszej działalności - TUTAJ). Dalej dwa utwory z najbardziej bootlegowanego koncertu zespołu z Amsterdamu z klubu Paradiso (warto zerknąć na nasz opis roli klubu ParadisoTUTAJ, i bootlegu Joy DivisionAmsterdam - TUTAJ). Album kończy Love Will Tear Us Apart w wersji z Pennie Studios w Oldham.
Podsumowując można dodać, że omawiany dziś bootleg jest w warstwie zawartości bardzo zbliżony do opisywanego przez nas bootlegu Closer to the Unknown (TUTAJ), jednak znacznie ustępuje tamtemu pod względem szaty graficznej.
Joy Division, Inside the Line, Retropop 101 001, Tracklista: A1 Inside The Line, A2 Gutz, A3 At A Later Date, A4 The Kill, A5 You're No Good For Me, A6 At A Later Date, B1 Shadowplay, B2 Atrocity, B3 Something Must Break, B4 Passover, B5 New Dawn Fades, B6 Love Will Tear Us Apart.
A1 - A5: Pennine Sound Studios, Oldham 18.07.77, A6: Electric Circus, Manchester 2.10.77
B1: Granada Studio 2, Manchester 20.09.78, B2: Pennine Sound Studios, Oldham 4.06.79, B3: Central Sound Studios, Manchester 7.79, B4 & B5: Paradiso, Amsterdam, Holland 11.01.1980, B6: Pennine Sound Studios, Oldham 3.80.
Mamy w naszej kolekcji bardzo dużo bootlegów Joy Division - kolejne już niedługo, dlatego jeśli chcecie je poznać czytajcie nas - codziennie nowy wpis, tego nie znajdziecie w mainstreamie.
Każdy ma jakieś marzenia problem jednak pojawia się gdy wszyscy marzymy o tym samym, śpiewała francuska grupa chłodnofalowa Little Nemo na doskonałej płycie Songs From the Attic (opisanej TUTAJ).
Amerykański dramat Darena Aronofskyego z 2000 roku pokazuje taką właśnie grupkę osób marzących o sławie, pieniądzach i adrenalinie. Realizacja tych marzeń jednak, może odbywać się dwoma metodami, albo żmudną pracą, co wymaga czasu, wytrwałości ale też i cierpliwości, albo metodą na przysłowiowe skróty...
Łatwo domyślić się, że wszyscy bohaterzy na początku wybierają metodę pierwszą. Snują plany, starają się o pieniądze na ich realizację ale niestety nie prowadzi to do sukcesu. Tak jest w przypadku Harryego (w tej roli Jared Leto) i jego dziewczyny Marion (Jennifer Connelly) ale też i matki Harryego - Sary (Ellen Burstyn). Pierwsi nie mają czasu żeby legalnymi metodami zarobić na wymarzony sklep, a Sara z kolei, żeby przez stosowanie wytrwałej diety stracić na wadze...
W tym momencie drogą na skróty okazuje się handel narkotykami, albo w przypadku Sary, która stara ma wystąpić w TV, branie uzależniających tabletek psychotropowych, rzekomo powodujących chudnięcie....
Nietrudno przewidzieć jak to wszystko się kończy. Po okresie prosperity nadchodzą kłopoty: zjazd, uzależnienie, prostytucja i choroba psychiczna - to wszystko kończy american dream bohaterów...
O czym jest ten film? W recenzjach zwykle pada określenie, że o uzależnieniu. Rzeczywiście młodzi ludzie wchodzący w dorosłe życie powinni go obejrzeć ku przestrodze. Jednak nie do końca jest to film o uzależnionych.
To film pokazujący również tą drugą stronę: uzależniających. Pokazujący, że dla pieniędzy ludzie nie zawahają się żyć z nieszczęścia innych. Są przy tym bezwzględni, bezlitośni i pozbawieni wszelkich zasad, jak choćby lekarz żyjący z cudownej diety odchudzającej, która tak na prawdę uzależnia od leków psychotropowych, czy suteren wykorzystujący seksualnie dziewczyny uzależnione od narkotyków.
Dzisiejszy świat niestety jest pełny takich mrocznych pseudoosobowości, i nieraz można mieć wrażenie, że jest ich zdecydowanie więcej, niż ludzi z zasadami....
Czytajcie nas - codziennie nowy wpis, tego nie znajdziecie w mainstreamie.
Najbardziej cenionym malarzem w USA jest zmarły w 2009 roku Andrew Wyeth. Twórczość tego realisty porównywana jest często do prac współczesnego mu Edwarda Hoppera (pisaliśmy o nim kilkakrotnie TUTAJ). Obaj malowali świat, w którym żyli na co dzień, lecz o ile Hopper rejestrował życie miasta, to Wyeth był wiejskim Amerykaninem. Poza tym różniło ich wiele. Hopper studiował w Paryżu, natomiast Wyeth spędził całe życie na amerykańskiej prowincji między Chadds Fordem i Maine. Łączył ich natomiast stosunek do sztuki: obaj byli pewni, iż amerykańska sztuka może istnieć i rozwijać się bez pomocy Europy.
Postanowiliśmy pokazać naszym czytelnikom kilka jego prac, bo jest w nich coś, co przemawia do wszystkich ludzi, na każdej szerokości geograficznej. Może dlatego, że jego dzieła, podobnie jak u Hoppera mają wymowę melancholijną.
Malował starzejących się ludzi i zbrązowiałe, martwe rośliny. Wiele myślę i marzę o tym co zdarzyło się w przeszłości i przyszłości - o bezczasowości skał i wzgórz - o wszystkich ludziach, którzy tam gdzieś istnieli (...) Uważam, że sztuka dociera tak daleko i tak głęboko, jak sięga miłość - powiedział w jednym z wywiadów w 1965 roku.
Wyeth, mimo pewnej popularności, żył na uboczu, daleko od Wielkiego Świata i mediów. Był tajemniczym człowiekiem, który godzinami włóczył się samotnie po okolicy. Malował wiele portretów, pracując z ulubionymi modelami, wśród których była jego sąsiadka Helga. Jednak nie znosił, gdy ktoś przyglądał mu się podczas pracy.
Popatrzmy zatem na kilka wybranych obrazów, jest miedzy nimi kilka aktów, niezmiernie klasycznych będących wyrazem hołdu malarza dla kobiecej urody, a także wnętrz domu, gdzie bohaterami są zwykłe sprzęty i zwierzęta. Poza tym mamy jeszcze obrazy o tematyce jakże znanej nam z dzieł Edwarda Hopper'a: samotnych kobiety i mężczyzn siedzących przed otwartym oknem i wpatrujących się... przed siebie? a może raczej w głąb siebie?
Wśród obrazów jest jego najbardziej znane dzieło: Christina's World (1948), które ukazuje kobietę siedzącą na polu plecami do widza i wyciągającą się w stronę domu na wzgórzu. Jest to sąsiadka Wyetha z Maine, Anna Christina Olson. Była niepełnosprawna, częściowo sparaliżowana po przebytym w dzieciństwie polio. Z opowieści rodziny Wyetha wiadomo, że nie przejmowała swoją ułomnością i starała się tak żyć, jakby jej ona nie dotykała. Jednak jeśli tego nie wiemy, to spoglądając na obraz odczuwamy niepokój: nie wiemy czemu kobieta kuli się na wzgórzu, jakby chciała uciec lub podejść do domu tak, aby z jego okien nikt jej nie dostrzegł...
Tak emocjonalne prace stały się natchnieniem dla poetów i muzyków. Jeden z kompozytorów, którym był Van Stiefel (LINK) stworzył kilka piosenek opartych na płótnach Andrew Wyetha, bo, jak wyjaśniał, Jego obrazy są po prostu najeżone dźwiękiem.
Stiefel, profesor kompozycji muzycznej na West Chester University, znany jest jako twórca eksperymentalnej muzyki elektronicznej. Używa komputerów i gitar elektrycznych. Jego Wyeth Songs oparte są na prostych melodiach rozpisanych na perkusję, gitarę, efekty elektroniczne i chór. W parti słownej wykorzystał wiersze Davida Livewella "Woven Light”, wydane w 2010 roku z inspiracji prac Wyetha.
Andrew Wyeth urodził się 12 lipca 1917 roku w Chadds Ford, jako najmłodszy z pięciorga dzieci ilustratora i grafika NC Wyeth. Jedna z jego sióstr, Henriette, która zmarła w 1997 r., również była malarką, podobnie jak jeden z jego dwóch synów, Jamie. Jego drugi syn, Nicholas, został handlarzem dzieł sztuki. W 1998 r. Muzeum Farnsworth w Rockland w stanie Maine otworzyło galerię i centrum badań poświęcone twórczości NC, Andrew i Jamie Wyethów. Wszystkie dzieła prezentowane tu pochodzą ze oficjalnej strony artysty (LINK).
Czytajcie nas - codziennie nowy wpis, tego nie znajdziecie w mainstreamie.
Około półtora roku temu (tak, tak - czas leci) opisaliśmy na naszym blogu (TUTAJ) londyński zespół Phosphor (niestety od 2013 r. nieistniejący). Obiecaliśmy wtedy przedstawić ich znakomity, i jedyny w dorobku album zatytułowany Youth & Immortality. Obiecujemy wrócić tutaj również do omówienia działalności Hante, jednej z dwóch ex-wokalistek Phosphor, która obecnie nastawiła się na karierę solową.
Youth & Immortality otwiera, utrzymany w szybszym rytmie, One night in Rome, z bardzo prostym, ale jakże smutnym tekstem o zaniku prywatności, samotności w świecie rywalizacji, którym to opór mogą dać jedynie uczucia i bycie razem...Rozpaczliwe: wyjdź za mnie ma być lekarstwem na całe to zło. Po nim Entropy, dość leniwie rozkręcający się utwór o utracie kontroli (w warstwie tekstowej przypomina się She's Lost Control Joy Division, ale opisywany nie oczami obserwatora, tylko bohaterki). Rotary, zdaje się kontynuować idee pierwszej piosenki. Schematyczne życie bohatera opisywane w monotonnych, krótkich formach przerywane jest faktem braku możliwości kontrolowania uczuć... Coś jak u bohatera Orwella z jego Roku 1984 (pisaliśmy o tym TUTAJ), gdzie w zasadzie wszystko poza uczuciami, było poddane ścisłej kontroli...
Obracający się Utrwalający Tętniący Nieszczęście
Uzależnienie Subiektywny
Uległy Zawiodłeś, czuję to
Obracający się Utrwalający, utrwalający
Długo czekałam Na to uzależnienie, by się udoskonalić Czekałam bardzo, bardzo długo Nie możesz kontrolować tego, co czujesz wewnątrz Nie możesz kontrolować tego, co czujesz wewnątrz Ale długo czekam
Cel Kierunek
Tkliwość Uzależnienie Zawiodłeś, czuję to Tętniący
Obracający się Twoje niebezpieczeństwo Nieszczęście
Uzależnienie Uzależnienie Długo czekałam Na to uzależnienie, by się udoskonalić Czekałam bardzo, bardzo długo Nie możesz kontrolować tego, co czujesz wewnątrz Nie możesz kontrolować tego, co czujesz w wewnątrz Ale długo czekałam
Zapalasz papierosa
I płoniesz Zapalasz papierosa Zapalasz papierosa
I płoniesz
Ale wiesz, że nie zapomnisz
City lights, jest chyba najsłabszą piosenką na płycie a po niej Tortured Soul, o nieco patetycznym klimacie i rozterkach duchowych. Youth & immortality - tytułowy utwór wraca do głównego motywu albumu, destrukcji która odrywa nas od rzeczywistości. Dark of summer, to mój ulubiony song z tego albumu, a po nim - Internal - który kończy tą nostalgiczną, zaledwie 30 minutową podróż.
Podsumowując debiut, i zarazem ostatni album zespołu, można stwierdzić,że Phosphor okazali się doskonałą kontynuacją twórczości takich tuz muzyki jak Xymox czy X-Mal Deutschland. Ale sztuka nie polega na ślepym małpowaniu, tylko na poszukiwaniu czegoś nowego i w tym kontekście Youth & Immortality na pewno pozostanie klejnotem nostalgicznego new romantic.
Wkrótce kolejne takie albumy, i jeśli chcecie je poznawać - czytajcie nas, codziennie nowy wpis, tego nie znajdziecie w mainstreamie.
Phosphor - Youth & Immortality, Desire Records, 2013. Tracklista: One night in Rome, Entropy, Rotary, City lights, Tortured soul, Youth & immortality, Dark of summer, Internal.
Niedawno opisaliśmy film, którego fabuła zainspirowała muzyków zespołu Metallica do napisania tekstu piosenki One. Teledysk, który potem nagrano, zawierał urywki omawianego dzieła, a był nim obraz Johny poszedł na wojnę z 1971 roku (TUTAJ).
Zaraz potem pod linkiem do naszego tekstu umieszczonym na jednym z portali społecznościowych, w komentarzach, czytelnicy zaczęli wstawiać swoje propozycje teledysków, które wyprodukowano wzorując się na różnych filmach. Postanowiliśmy zaprezentować je użytkownikom naszego bloga, bo są, trzeba przyznać, interesujące, a czasem zupełnie nieoczekiwane. Przy okazji – dziękujemy za nie i prosimy o pozostawianie ich zaraz pod tekstami, bo na to zasługują, a przez to ich zasięg stanie się dużo większy.
Najpierw prezentujemy zatem teledysk amerykańskiego zespołu Tool (o dyskografii grupy wspomnieliśmy TUTAJ) do ich utworu Forty Six & 2 z 1996 r., który pojawił się w sieci z wykorzystaniem migawek z filmu Labirynt Fauna z 2006 r. Może nie jest to produkcja oficjalna, lecz stała się bardzo popularna i wielokrotnie powielana:
Kolejny przykład to singiel zespołu Gorillaz zatytułowany Clint Eastwood z tematem muzycznym z filmu Dobry, Zły i Brzydki. Choć jest to muzyka, którą się nie zajmujemy, jednak odnotowujemy inspirację, bo tym samym tematem zafascynowani byli również muzycy New OrderTUTAJ), a także… Fields of the Nephilim w The Harmonica Man (o zespole więcej TUTAJ):
Future Islands, amerykańska grupa związana z wytwórnią 4AD, z kolei wykorzystała klipy z radzieckiego filmu sf z 1981 roku pt. Przez ciernie do gwiazd
Następnie jest teledysk i utwór brytyjskiego zespołu rockowego Queen ze ścieżką dźwiękową i urywkami filmu Flash Gordon z 1980 r.
Iron Maiden w utworze Aces High użył filmów z kronik z czasów II wojny światowej ukazujących etapy Bitwy o Anglię:
The Smashing Pumpkins teledysk Tonight, Tonight wzbogacił kadrami z niemego filmu z 1902 r. Podróż na księżyc:
Zresztą zespół ten (o którym pisaliśmy już kilkakrotnie TUTAJ) chętnie korzystał z filmoteki. Jakiś czas temu wspomnieliśmy o jego fascynacji filmem Nosferatu Wernera HerzogaTUTAJ, w muzyce którego z kolei wykorzystano temat użyty później przez Kate Bush…
Z polskich utworów inspirowanych filmami wymieniono teledysk do singla zespołu Myslovitz - To nie był film - nagranego w 1998 roku. z fragmentami filmu Młode Wilki 1/2 z 1997 r.
I klasyka – piosenka Jacka Kaczmarskiego zainspirowana filmem Federico FelliniegoCasanova z 1976 r. - wydana w albumie Mury z 1981 roku
Z tego samego czasu pochodzi singiel Wojny gwiezdne, wykonywany przez grupę Kryzys. Analogia jest tu tak oczywista, że nie wymaga wyjaśnienia.
Pewnie takich przykładów jest jeszcze mnóstwo. Jaki z nich płynie wniosek? Sztuka inspiruje. Filmy stają się pożywką do tworzenia muzyki a muzyka także wywiera wpływ na kształt filmów… I tak koło kręci się…
U nas koło kręci się codziennie, dlatego czytajcie bo codziennie publikujemy nowy wpis, tego nie znajdziecie w mainstreamie.
W Livin Green w Tajpej w dniach 16 sierpnia - 15 września 2019 r. będzie wystawa o muzyce lat 80 - tych w Berlinie z udziałem Marka Reedera (warto zobaczyć TUTAJ), który nazwany jest ojcem chrzestnym muzyki berlińskiej pt.: I'm in Berlin - Music Godfather Klein Berlin Photographic Document (LINK). Przypomnijmy, że Reeder był wysłannikiem Factory Records na Europę Wschodnią.
Zapowiedź i zdjęcia z wystawy są TUTAJ. Warto dodać, że wytwórnia Marka Reedera pośredniczy i patronuje trasie koncertowej New Order (LINK) promując zespół z ChinSTOLEN, który będzie oficjalnym supportem w trakcie tego tournee. Posłuchajmy ich:
Bo ja wiem? Nie przepadamy tutaj za New Order więc i pewnie nie będziemy kochać tego, co kochają New Order.
Od czwartku 12.09 do soboty 14.09 w Manchesterze wystawa prac Briana Gormana pt. Manchester Icons (LINK).
Przypomnijmy, że Brian jest pisarzem i rysownikiem, który zainspirował powstanie sztuki i komiksu o Joy Division i historii Manchesteru (pisaliśmy o nich TUTAJ). Będzie ona miała miejsce podczas wystawiania sztuki New Dawn Fades.
A skoro już padło nazwisko Briana Gormana i napisaliśmy o sztuce, to warto dodać, że do przedsięwzięcia dołączył Tony Davidson właściciel TJ Davidson Studio (pisaliśmy o nim TUTAJ). Na powyższym zdjęciu stoją Brian i Tony, a my cieszymy się, że Ian Curtis wiecznie żyje w pamięci Manchesteru. Póki co jednak, ciągle nie jest właściwie upamiętniony. Więcej TUTAJ.
BiałoruskiMolchat Doma, którym bardzo kibicujemy, i o których pisaliśmy kilka razy TUTAJ nagrali nowy teledysk. Ciekawa historia, która może mieć wiele interpretacji:
Piosenka pochodzi z płyty Etazhi opisywanej w dziale Z Mojej Płytoteki (TUTAJ). Przypomnijmy, że zespół nagrywa dla małej niezależnej berlińskiej wytwórni Detriti z której szefem przeprowadziliśmy wywiad (TUTAJ). Mało tego, nasz wywiad z zespołem (TUTAJ) też wydaje się być ciekawym materiałem. Trzymamy kciuki i czekamy na nowy album.
Philipe Carly jeden z tych fotografów, którzy należą do autorów najbardziej kultowych zdjęć Joy Division, zrobionych w legendarnym Plan K w Brukseli (napisał dla nas o tym TUTAJ) organizuje nowe wydarzenie. Będzie to prywatna impreza w 40 lecie drugiego koncertu Joy Division w Plan K, połączona z premierą jego kolejnej książki-albumu ze zdjęciami zespołów koncertujących w tym klubie.
Impreza ma mieć miejsce 17 stycznia 2020 r. Każdy kto wpłaci konkretną kwotę może liczyć na coś. Owo coś rośnie proporcjonalnie do ilości wpłacanych euro (LINK). Od 45 można liczyć na zaproszenie dla 2 osób na jubileuszowy koncert plus książkę z autografem i twoje nazwisko w książce cokolwiek to znaczy. W książce, która jest uzupełnieniem poprzedniej mają znaleźć się dotąd (podobno) niepublikowane zdjęcia (także kolorowe), świadectwa, mało znany wywiad z Annik Honore przeprowadzony przez Philippe Cornet.
Na imprezie będzie można kupić ostatnie egzemplarze książki, z numerowanej edycji i posłuchać odtwarzanej z płyt muzyki z klubu Plan K.
Czy ktoś chciałby dokształcić się korzystając z rad samego Briana Eno? Jeśli tak to ten poleca listę lektur obowiązkowych... Wśród pisarzy mamy cały wachlarz od filozofów i artystów do naukowców, więc jest da Vinci, Fukuyama, Popper a nawet Jon Savage. Swoją drogą ciekawe co mieliby do przedstawienia niektórzy nasi muzycy... Strach się bać... Pełna lista TUTAJ.
Skoro pojawił się Eno to teraz z pobliża, czyli Bowie. Ukazało się wydawnictwo z nieznanymi nagraniami artysty z lat 1968/69 (LINK). Wśród nagrań dema, rozmowy, remiksy - wszystko wcześniej niepublikowane. Jak na razie nie opublikowano nagrań rozmów z Ianem Curtisem, które zapewne mają cały czas miejsce.
Czytajcie nas - codziennie nowy wpis, tego nie znajdziecie w mainstreamie.
They are clever and enthusiastic young people. They have just recorded an amazing debut album. Ladies and gentelmen: our interview with Echoberyl!
Są młodzi, zdolni i pełni entuzjazmu, nagrali właśnie debiut. Przed Państwem nasz wywiad z obiecującym Echoberyl!
I am looking at your web page and bio - how did you meet?
Spoglądam na Waszą stronę www, jak się poznaliście?
Adriano: I published an ad on a french online music magazine.
Adriano: z ogłoszenia, które opublikowałem na francuskiej stronie jednego z magazynów muzycznych.
You have mentioned New Order among your inspirations. What about Joy Division?
Wspominacie New Order jako jedną z Waszych inspiracji, a co z Joy Division?
Adri: I love JD, especially the sounds, but I don't consider them among my main inspirations.
Adri: Kocham Joy Division, zwłaszcza odgłosy, ale nie sądzę by byli moją główną inspiracją.
What is your top 5 of favourite albums ever recorded - please answer Cecilia and Adriano separately?
Jaki jest top 5 najbardziej ulubionych Waszych płyt? Proszę o to żebyście odpowiedzieli osobno.
Adri: I can't answer... Sorry, I'm not a fan of charts (ahah). Cecilia: Me neither :)
Adri: Nie odpowiem, przepraszam ale nie jestem zwolennikiem rankingów (śmiech). Cecilia: Ja też nie :)
What is your inspiration - I mean music, art, literature - could you please give the names of favourite authors?
Czym inspirujecie się biorąc pod uwagę muzykę, literaturę, sztukę - czy możecie wymienić Waszych ulubionych autorów?
Cecilia: Michel Ocelot, Yann Gonzalez, Dario Argento, Krzysztof Kieslowski, François de Roubaix, Colette, Berthe Morisot.
Adri: Hitchcock, Truffaut, Fassbinder, Winding Refn, Kubrik, Fellini, Antonioni, Maurizio Cattelan, Lucio Fontana, Francis Bacon, Thomas Mann, Dostojevsky, Bret Easton Ellis, Philip K. Dick.
Cecilia: Michel Ocelot, Yann Gonzalez, Dario Argento, Krzysztof Kieslowski, François de Roubaix, Colette, Berthe Morisot.
Adri:
Hitchcock, Truffaut, Fassbinder, Winding Refn, Kubrik, Fellini,
Antonioni, Maurizio Cattelan, Lucio Fontana, Francis Bacon, Thomas Mann,
Dostojevsky, Bret Easton Ellis, Philip K. Dick.
Everybody has his own idol, I mean. Could you please say few words about yours?
Myślę, że każdy ma jakiegoś swojego idola. Możecie powiedzieć kilka słów na temat Waszych?
Adri: uhm, I'm not the right guy to answer... I appreciate some artists more than others, but I know they are just persons.
Cecilia: Colette, because she was talented and subversive.
Adri: Nie jestem odpowiednim adresatem tego pytania... Cenię jednych artystów ponad innych, ale wiem że są to tylko osoby.
Cecilia: Colette bo była utalentowana i wywrotowa.
What does the name of the band mean? Who is the author of this name?
Co oznacza nazwa zespołu i kto ją wymyślił?
We put down some invented names, single or couple of words, with the main scope of being easily searchable on Google. Our starting suggestions were: crystals, flowers, resonances... et voilà.
Proponowaliśmy różne zmyślone nazwy, jedno czy dwuczłonowe, z idę aby były łatwe do wyszukania w Google. Rozważaliśmy na początku: kryształy, kwiaty, rezonanse,... i jest!
Your webpage (HERE) looks very professional however, I cannot see the tour dates. Do you plan some live appearances?
Wasza strona www (LINK) wygląda bardzo profesjonalnie, ale nie widzę na niej kalendarza z występami. Planujecie jakieś?
We are just about contacting clubs to see who could be interested in our live set.
Jesteśmy na etapie kontaktowania się z klubami celem sprawdzenia kto byłby zainteresowany naszymi koncertami.
Your album Apparition is a really fantastic debut. I see that the author of lyrics is (excepting one song) Ari. How did you meet her?
Wasz album Apparition to znakomity debiut. Widzę że autorką tekstów (poza jedną) jest Ari. Jak ją poznaliście?
Adri: Ari is my lifetime friend. She is like my sister.
Adri: Ari to moja odwieczna przyjaciółka, jest dla mnie jak siostra.
Lets now take a look on songs. Opening track Broken Pieces is very good choice for beginning (and finishing as well). The lyrics seems to be about a kind of escape, could you please explain what are you try to escape from?
Zerknijmy zatem na piosenki. Utwór otwarcia Broken Pieces to bardzo dobry wybór, zarówno na otwarcie jak i zakończenie płyty. Tekst zdaje się być o jakimś rodzaju ucieczki, jeśli tak to od jakiej?
No, actually the song is about vague, poetic visions of a fictional pagan goddess.
Nie, tak właściwie, piosenka jest o niejasnych, poetyckich wizjach fikcyjnej pogańskiej bogini.
Apparition is so nostalgic - what is Cecilia thinking singing: Tu veux jouer avec moi?
Apparition jest bardzo nostalgiczny, co myśli Cecilia śpiewając: Tu veux jouer avec moi (franc.: zabawisz się ze mną?)
Cecilia: This sentence have different meanings. It is an invitation, but also a question : Do you consider me as a doll ?
Cecilia: To zdanie ma wiele znaczeń. Jest zaproszeniem, ale też pytaniem: Czy uważasz mnie za lalkę?
Prisoner is about a specific kind of thrall: I'm a prisoner behind no bars, inside my mind... What kind of "dreams and/or nightmares" has described Ari in this song?
Więzień to piosenka o specyficznej niewoli: jestem więźniem za kratami, w moim umyśle ... Jakie „sny i/lub koszmary” opisała Ari w tej piosence?
Adri: Ari knows everything about my personal situation, so she tried to metaphorically describe a precise moment in my life to talk about some universal sentiment everyone can identify with.
Ari wie wszystko o mojej osobistej sytuacji, więc próbowała metaforycznie opisać konkretny moment w moim życiu, aby powiedzieć o jakimś uniwersalnym odczuciu, z którym każdy może się identyfikować.
The video for Altered is interesting. Where it was recorded? Who is the author?
Wideo do piosenki Atered jest ciekawe. Gdzie to nagrywaliście i kto jest autorem?
Cecilia: It was shot in some place of my childhood. I thought it would be a good environment for this song.
Cecilia: To ujęcie w miejscu z mojego dzieciństwa. Myślałam, że to dobre otoczenie dla tej piosenki.
The video for Floating looks like a movie from airplane. Where did you do this?
Wideo do Floating wygląda na film robiony z samolotu. Gdzie to nagraliście?
Cecilia: From an airplane Rome – Paris :)
Cecilia: W samolocie Rzym - Paryż :)
In the lyrics of Dark Embrace Me we can hear: Dark embrace me/ You're my only friend/ Dark embrace me/ In your shapes I'm safe. Do you really have only one friend? How do you create your songs - is the lyrics first and the music next, or you compose music to the lyrics?
W tekście piosenki Dark Embrace Me możemy usłyszeć: Mrok mnie obejmuje / Jesteś moim jedynym przyjacielem / Ciemność mnie obejmuje / W twoich kształtach jestem bezpieczna.
Czy naprawdę macie tylko jednego przyjaciela? Jak tworzycie piosenki - czy najpierw są teksty, a potem muzyka, czy komponujecie muzykę do tekstu?
Cecilia: When I listened to the rough track I imagined a teenage girl escaping from her home. I told Ari and she wrote the lyrics.
Adri: I usually record some draft music first, then Ari writes the lyrics on it. But the whole process is going to change for the next songs.
Cecilia: Kiedy słuchałam wstępnej wersji tego utworu, wyobrażałam sobie nastolatkę uciekającą z domu. Powiedziałem Ari, a ona napisała teksty.
Adri: Zwykle najpierw nagrywam wstępną muzykę potem Ari pisze na niej teksty. Ale cały proces może ulec zmianie podczas pisania następnych utworów.
Rectangle is also very good and so nostalgic song. Where was the clip recorded?
Rectangle to znakomita nostalgiczna piosenka, gdzie nagrywaliście klip?
Cecilia: In an abandonned Temple dated from the 19th century we found by chance at Villa Ada, a beautiful parc in Rome.
W opuszczonej świątyni z XIX wieku, którą przypadkowo znaleźliśmy w Villa Ada, pięknym parku w Rzymie.
The song Salt On Scars is about pain. What kind people are you in everyday live? Is this song, and all Echoberyl project, only the way of live, or you are in fact depressive and sad people?
Piosenka Salt On Scars jest o bólu. Jakimi jesteście ludźmi na codzień? Czy ta piosenka jak i cały projekt Echoberyl to tylko sposób na życie, czy na prawdę jesteście depresyjnymi i smutnymi ludźmi?
Cecilia: Songs are a side of us, as everyone have many facets. In real life we are very enthusiasts, but we also have our own failures. Music is a way to express it.
Adri: I see songs like an actor sees a role in a movie or in a theatre play. On the other hand, you can play a role only if you know what are you talking about, if you know life, if you experienced bad and good moments.
Cecilia: Piosenki są częścią nas ponieważ każdy ma wiele twarzy. W prawdziwym życiu jesteśmy entuzjastami, ale dotykają nas też niepowodzenia. Muzyka jest sposobem na wyrażenie tego.
Adri: Widzę piosenki, jak aktor widzi rolę w filmie lub sztuce teatralnej. Z drugiej strony możesz odegrać rolę tylko wtedy, gdy wiesz, o czym mówisz, jeśli znasz życie, jeśli przeżyłeś złe i dobre chwile.
The Age of Nothing finishes your album, very nice song but also so sad. What do Cecilia mean if she is singing: Call the night leave the fight... Hush hush now and rest Hush hush now and rest quiet, Hush... Is this a song about suicide?
Age of Nothing kończy album, to bardzo piękna piosenka, ale też bardzo smutna. Co Cecilia ma na myśli, gdy śpiewa: Zawołaj noc, opuść walkę, ... Ucisz się, ucisz się teraz i odpocznij Ucisz się, ucisz się teraz i odpocznij, cicho ... Czy to piosenka o samobójstwie?
No, absolutely not. It's like an actor slowly leaving the scene, going out the imaginary camera shot.
Nie, absolutnie nie. To jak aktor wolno schodzący ze sceny, opuszczający wyimaginowane ujęcie kamery.
Summing up, congratulations for the nice debut. Please inform us about your gigs and new releases. And we will inform our readers, and keep the fingers crossed for your sucess!
Podsumowując, gratulacje świetnego debiutu. Informujcie nas proszę o koncertach i nowych płytach, a my będziemy informować naszych czytelników i trzymać za Was kciuki.
[Mimo, że tak kiepsko interpretujemy Wasze teksty].
Thank you! Isolations, all rights reserved.
Nasze inne wywiady są TUTAJ. Our interviews are HERE.
Czytajcie nas - codziennie nowy wpis, tego nie znajdziecie w mainstreamie.
