Urodzona w 1953 roku w południowej Basrze w Iraku Afifa Aleiby pochodzi z rodziny, która odmiennie niż inne muzułmańskie familie interesowała się sztuką i otwierała dzieciom możliwość poznawania obcych kultur poprzez książki, kino, teatr i muzykę (jej brat Faisal Aleiby także jest malarzem). W rezultacie Afifa ukończyła malarstwo w Instytucie Sztuk Pięknych w Bagdadzie, a w 1974 roku wyjechała na dalsze studia do Związku Sowieckiego po czym nie wróciła do kraju i pozostała w Europie. Mieszka obecnie od wielu lat w Holandii i nie czuje związku z tradycją swego kraju…
Artystka bez problemu wtopiła się w świat cywilizacji zachodniej, co najlepiej widać z jej obrazów. Bo nie w sposób po nich rozpoznać jej orientalnego pochodzenia. Tematem jej prac są przede wszystkim kobiety. Natomiast ich stylistyka nosi w sobie cechy pochodzące z rozmaitych okresów artystycznych, włoskiego renesansu, surrealizmu, ale również socrealizmu, a może nawet postimpresjonizmu (izmu w typie malarstwa Henri Rousseau).
Jej obrazy jak już wspomnieliśmy, ukazują najczęściej kobiety (pejzaży jest bardzo niewiele). Pełne wdzięku, o dużych oczach i zamyślonych twarzach… Kim są? Trudno stwierdzić. Niektóre wydają się być bohaterkami z europejskich mitów czy nawet historycznymi postaciami, wydaje się, że widzimy Joannę D’arc, pramatkę Ewę, czy osoby z rozmaitych powieści…
Artystka wyjaśnia, że to dlatego, iż według niej w historii sztuki najważniejszym elementem zawsze była i jest kobieta… bo ona daje życie – W sposobie, w jaki kobieta się porusza, siedzi, mówi, w gestach jej rąk, jest czułość. Te wszystkie czynniki są dla mnie ważne, wzbogacają moje malarstwo. Jednak nie oznacza to, że Aleiby jest feministką. Nic podobnego. Sama zresztą zdecydowanie odcina się od tego ruchu (LINK).
Według niej artysta spełnia istotną rolę. Generalnie nie tworzy dla samej przyjemności przekazywania własnych poglądów i emocji. Jak mówi w jednym z wywiadów: rolą artysty jest rekonstrukcja tego, co zauważamy w swoim otoczeniu. Artysta odtwarza te rzeczy i prezentuje je publiczności w nowy sposób. Bierze pod uwagę sytuacje polityczne i może odgrywać ważną rolę w sferze publicznej i politycznej. Artysta był kiedyś malował głównie ikony i kościoły, a jego klientami byli ludzie związani z Kościołem i religią. Nie przeszkadzało to jednak, aby, jak pokazuje historia sztuki, prezentować także prace ukazujące piękno, cud i smak życia. Dlatego Aleiby maluje by wzbogacać każdego dnia swoje życie. Najważniejsza jest dla niej praca i podążanie za wewnętrzną wizją. Wierzy, że sztuka jednoczy, dlatego nie nazywa siebie artystą irackim. Jest kobietą, która rysuje i tworzy sztukę dla każdego (LINK).
Czy także dla nas? Barwne obrazy Afify Aleiby na pewno nie są zaangażowane w żadną ideologię, nie zmuszają nas do opowiadania się za żadną ze stron, po prostą są, zdobią, sprawiając przyjemność widzom. I rozwijają się przed naszymi oczyma niczym wzorzysty kobierzec….
Czytajcie nas - codziennie nowy wpis, tego nie znajdziecie w mainstreamie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz