ISOLATIONS: Byli wśród nas: Mark Lanegan

niedziela, 27 lutego 2022

Byli wśród nas: Mark Lanegan - legenda grunge

Były frontman Screaming Trees i Queens of the Stone Age, Mark Lanegan, zmarł 22 lutego tego roku w swoim domu w Killarney. Miał 57 lat.

Był niekwestionowanym mistrzem grunge'u, z bardzo charakterystycznym barytonowym głosem i reputacją człowieka, który żył pełnią życia.

W latach 80. założył w Waszyngtonie z Garym Lee Connerem, Van Connerem i Markiem Pickerelem Screaming Trees, występowali z Nirvaną i Pearl Jam. Wspólnie w Screaming Trees wydał siedem albumów studyjnych aż do rozpadu grupy w 2000 roku…

Po rozpadzie Screaming Trees Lanegan stał się odnoszącym sukcesy muzykiem solowym, pracującym pod wieloma pseudonimami i z rozmaitymi artystami, ostatnio z angielskim multiinstrumentalistą Duke'iem Garwoodem i wiolonczelistką Isobel Campbell.

Wcześniej współpracował z innymi muzykami: latach 1994–1995 był wokalistą Mad Season, a w latach 2000–2014 grał z zespołem Queens of the Stone Age, z którymi zdobył dwie nagrody Grammy. Występował również (także w Polsce) z własnym zespołem Mark Lanegan Band.

Podobnie jak Cobain, Lanegan był narkomanem. Dopiero po śmierci wokalisty Nirvany, pod naciskiem żony Cobaina, Courtney Love, w końcu zdecydował się na odwyk. Było to u schyłku lat 90.

Po wyjściu ze szpitala Lanegan przeniósł się do półotwartego ośrodka i dostał pracę na budowie, dopóki basista Guns n' Roses, Duff McKagan, jego wieloletni fan, nie przyjął go na ochroniarza swego domu. I wtedy nawiązał kontakt z Queens of the Stone Age…

Swoją przyjaźń z Kurtem Cobainem opisał w pamiętniku wydanym w 2020 roku, zatytułowanym Sing Backwards and Weep. Napisał tam zresztą szczerze o wszystkim co go spotkało, było to dla niego traumatycznym, ale oczyszczającym doznaniem. Oprócz tego w 2021 roku wydał jeszcze jedną książkę autobiograficzną zatytułowaną Devil in a Coma, o tym co przeżył gdy zaraził się COVID-19. Kilka tygodni spędził na oddziale intensywnej terapii, wprowadzony w stan śpiączki farmakologicznej. W autobiografii opisał swoje sny, w których widział siebie ponownie spotykającego się z kilkoma byłymi dziewczynami i byłymi żonami gdzieś w Seattle lub w kalifornijskim domu gdzie nadal znajdował się jego nieżyjący już, ukochany pies.

Wtedy już mieszkał w Irlandii. Cieszył się spokojem małej miejscowości na wybrzeżu. Przeniósł się tutaj w początkach Pandemii, a w zasadzie uciekł z Kalifornii. Najpierw chciał przenieść się do Portugalii, ale tylko Irlandia przyjmowała wtedy loty z USA. I dostał propozycję zamieszkania w Killarney, które od razu mu się spodobało. Zresztą w tej okolicy był już wcześniej w 2014 roku podczas festiwalu Other Voices w kościele św. Jakuba w Dingle. Ponownie pojawił się na tej imprezie w 2019 roku i w kolejnym.

Po tym gdy wyzdrowiał z Covid-19, nabrał chęci do życia. Zaczął rysować, pisać poezje, a w końcu tworzyć nową muzykę.

Najpierw wydał Straight Songs of Sorrow - dwunasty i niestety ostatni album studyjny. Inspiracją do powstania albumu była jego pierwsza autobiograficzna książka Sing Backwards and Weep. Spośród listy piosenek wyróżnia się na niej utwór This Game Of Love wykonany w duecie z żoną - Shelley Brien, piosenkarką i autorką tekstów. Para jest razem od 2004 roku. Shelley wcześniej pracowała w telewizji i próbowała sił w branży muzycznej (była drugą żoną Lanegana, z pierwszą, piosenkarką i aktorką Wendy Rae Fowler rozstał się w 2002 roku).

Także w 2020 roku wydał debiutancką EP-kę nowego projektu Black Phoebe skład którego wchodzili jego żona oraz basista Martyn LeNoble (Porno For Pyros). Nazwa zespołu została wzięta od ptaka, który odwiedzał podwórko Laneganów w Kalifornii, gdy pisali teksty do poszczególnych utworów, jeszcze gdy mieszkali w Kalifornii. Black Phoebe stylowo nawiązuje do klimatu lat 80., do britpopu z Manchasteru, do brzmienia takich zespołów jak: PIL, Siouxsie and The Banshees, Sandwell District, Bauhaus i oczywiście Joy Division.

I jeszcze zaczął działać duet Marka Lanegana i Joe Cardamone z Icarus Line. Wspólnie jako Dark Mark i Skeleton Joe wydali mroczny album Living Dead. Płytę promował teledysk w znacznej części nakręcony gdzieś w Killarney w Irlandii zawierający również występ Duffa McKagana z Guns N' Roses, który również w utworze gra na basie.

W sumie Lanegan wydał dwanaście solowych albumów – ostatnim był Straight Songs Of Sorrow – a także siedem ze Screaming Trees i trzy z Campbell. Oprócz tego opublikował dwa z Duke'iem Garwoodem, jeden wspomniany ze Skeleton Joe i jeden z Gregiem Dullim z Afghan Whigs, pod nazwą The Gutter Twins.