Sztuka jest czymś całkowicie wolnym, wynika zazwyczaj z wewnętrznej duchowej ekspresji, a wszelkie ukryte motywy powinny pozostać bez wpływu na jej kształt, ponieważ inaczej by komplikowały jej odbiór i czyniły ją w jakimś zakresie narzędziem propagandy (Art is totally free, only bound in its own spiritual expression and any ulterior motive should remain without influence, because it would obscure her and make her more or less to a propaganda tool) (LINK). Tę maksymę Helene Kröller-Müller holenderski malarz Uko Post, (ur. 1954 r. ) uczynił swoim mottem, zgodnie z którym tworzy realistyczne obrazy ukazujące głównie motywy wanitatywne. W ten sposób artysta nawiązuje do wielowiekowej tradycji flamandzkich mistrzów, takich jak: Pieter Claesz, Harmen i Pieter Steenwijck oraz Herman Hengstenburgh.
Uko Post jest właśnie takim malarzem, który ukazuje kruchość naszej ziemskiej egzystencji i towarzyszące temu emocje, inspirując się historią i sztuką dawnych wieków. Deklaruje, że odcina się od głównego nurtu [obecnej] sztuki. Nie szuka tego, co tymczasowe, ale raczej ponadczasowe, które tworzy z nas ludzi i łączy. Według niego cechą wspólną wszystkich istot ludzkich jest poczucie upływającego czasu, przemijania i przeświadczenie o tym, że napięcia związane z egzystencjalnym lękiem są czymś wyjątkowo głębokim, nadającym życiu sens… W rezultacie artysta nie tylko epatuje nas motywami wanitatywnymi ale tworzy własne wersje romantycznych kompozycji Arnolda Bocklina (LINK) oraz Caspara Davida Friedricha (LINK), do którego mamy szczególny sentyment z uwagi na wydawnictwo Sordie Sentimental.
Malarz od wielu lat mieszka i tworzy w cichym regionie Eifel na pograniczu Belgii i Niemiec. Regularnie wystawiając swoje prace w Holandii, Belgii i Niemczech.
Polecamy stronę (TUTAJ), aby zobaczyć więcej dzieł Uko Post i uzyskać o nim więcej informacji.
Czytajcie nas - codziennie nowy wpis, tego nie znajdziecie w mainstreamie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz