Tą płytę warto znać, z katalogu Factory: The Durutti Column - LC, bezkres smutku po śmierci Iana Curtisa z Joy Division

W swojej książce o Ianie Curtisie, jego była żona Deborah opisuje, że gdy zostawała sama w ich domu w Macclesfield bała się słuchać muzyki Joy Division, która była bardzo chłodna i depresyjna. Zamiast tego słuchała Durutti Column, a czasem nawet do tej muzyki tańczyła. Z pewnością dotyczy to wcześniejszego dokonania zespołu - oprawionego w papier ścierny the Return of Durutti Column. Pewnie wdowa po liderze Joy Division zmieniła zdanie, gdy w 1981 roku, po śmierci jej męża Durutti Column publikują LC - drugi swój długogrający album, zrealizowany przez Vini Reilly i Stewarta Pickeringa (ten współpracował też z Crispy Ambulance).

Pierwotna wersja zawiera 10 piosenek, i jest jedną z ulubionych płyt samego Briana Eno. Jest to obraz depresji z jaką borykał się lider zespołu, zapewne depresji spotęgowanej śmiercią wokalisty Joy Division. Reilly znał go, trudno powiedzieć że się przyjaźnili, dzwonili do siebie, z tego co wspominał, również krótko przed samobójstwem Curtisa. Stąd pewnie w przedostatniej piosence albumu - Missing Boy, Reilly śpiewa, że znał go prawie...

Na albumie debiutuje Bruce Mitchell, perkusista - samouk z Manchesteru. Od tego czasu stanowią duet. Gra znakomicie, zdaje sobie sprawę z ważności gitar, jest ukryty w tle, delikatnie wyznaczając rytm. Co ciekawe, krążyła o nim opinia, że jest najlepszym perkusistą w Manchesterze, i że wystarczy tylko kawałek piosenki a on potrafił okrasić cały utwór unikalnymi partiami perkusyjnymi.  

Ponieważ o tym jakże ważnym albumie w Internecie niemalże nic nie ma, postanowiliśmy zasięgnąć wiedzy z książki Jamesa Nice'a pt. The Rise and Fall of Factory Records. 

Autor opisuje, jak to Tony Wilson starał się odciągnąć Viniego od śpiewu, ten jednak zdając sobie sprawę że śpiewa kiepsko i ma beznadziejny głos, po prostu śpiewał bo to lubił.. Dowiadujemy się, że album w zasadzie postał w domu gitarzysty (przy Pytahfold Road w Withington), kiedy ten mieszkał z matką. Nagrano go na czterościeżkowym magnetofonie, kupionym od występującego w Plan K Billa Nelsona. Partie basu i pianina dograno w lipcu w studio w Graveyard. Nazwa LC została zaproponowana przez Tony Wilsona na cześć włoskiej lewicowej grupy politycznej Lotta Continua. Album został wydrukowany na takim samym papierze co Closer Joy Division przez Garrod&Lofthouse. Okładkę i środek przyozdobiły pastele Jackie Williams, żony Brucea Mitchella, która później zaprojektowała też jedną z okładek dla Factory Benelux.

To właśnie w Benelux po latach wydano poszerzoną wersję płyty. Dla nas jednak oryginał jest spójny i zawarte na nim 10 piosenek stanowią znakomitą całość. Panowie przenoszą nas z wyspy na wyspę. Album otwiera rytmiczny Sketch for Dawn 1:

Jasność spadająca z powietrza

W wysokiej trawie, gdzie leżymy

Skowronek wiruje w górę w idealnym transie

Samolot leci po niebie ku nieskończoności

O świcie

O świcie

O świcie

Marzenia się wypaliły

Przy pierwszym papierosie dnia

Instynkty wprawiają nas w ruch

Rytmy miłości

Szybowanie w

Wyśmienite napięcie

Wspólne tworzenie delikatnej pornografii

O świcie

O świcie

O świcie

Jasność przelatująca w powietrzu

W wysokiej trawie, gdzie leżymy

Skowronek wiruje w górę w idealnym locie

Szybowanie w

Wyśmienite napięcie

O świcie

O świcie

O świcie

Zdaje się być nieco optymistycznie, i jest tak nadal w instrumentalnych Portrait for Frazer i zagranym po nim melodyjnym Jacqueline. Natomiast w lekkie klimaty nostalgii wprawia nas Messidor, po którym już zaczynamy pikować... Sketch for Dawn 2 bowiem roztacza przed nami smutek...Ma taki sam tekst jak piosenka otwarcia, ale jakże inną muzykę - tym sposobem Vini eksperymentuje ze słuchaczami, pokazując jak wiele można zmienić samą zmianą muzyki, tak jakby tekst był czymś zupełnie drugorzędnym... Never Known to już kompletna studnia...

 

Płaczę przez sen, czasami zostajesz

Czasami zostajesz, nigdy nie wiesz dlaczego

Proszę, powiedz moje imię, nie odwracaj się

Ból jest czarny

Ból jest jasny

Ból jest czarny

Ból jest jasny

Ból jest jasny

Potem budzę się w półmroku

Obserwuję swoje ruchy przez półprzymknięte oczy

Dotykasz mnie, jak ksiądz kochający pornografię

Gramy poza schematami 

Nie odwracaj się

Ból jest czarny

Ból jest jasny

Ból jest czarny

Ból jest jasny

Ból jest jasny

Całowany przez lata, pieszczony czasem

Zaznaczanie linii, linii ekspresji

Wzorów miejsca, wzorów młodości

Wzorców miłości, nie odwracajcie się

Wypowiedz moje imię 

Wypowiedz moje imię

Do końca pozostały cztery piosenki. The Act Committed jest nieco bardziej optymistyczny, Detail for Paul brzmi niemal jak wstęp do The Missing Boy. Ten z kolei już omawialiśmy na naszym blogu TUTAJ. Poniżej zamieszczone wcześniej tłumaczenie:

Stracony chłopak

There was a boy/ Był kiedyś chłopak

I almost knew him/ Prawie go znałem

A glance exchanged/ Wymiana spojrzeń

Made me feel good/ Sprawiała, że czułem się dobrze

Leaving some signs/ Zostawiając znaki

Now a legend/ Stał się legendą

The dream was wrought/ Marzenie zostało spełnione

Where thoughts were heard/ Gdzie słyszano myśli

Love is reserved/ Miłość jest ostrożna

From previous times/ Od pierwszych razów

Like a dead bird in the dirt/ Jak martwy ptak w brudzie

Like a rusty can on the ground/ Jak zardzewiała puszka na ziemi

I don't believe in stardom/ Nie wierzę w status gwiazdy

Machinery in action/ Machineria w akcji

Full of experts/ Pełna ekspertów

Full of experts/ Pełna ekspertów

Same old order?/ Ten sam stary schemat?

Same old order/ Ten sam stary schemat

Same old order?/ Ten sam stary schemat

Watch with obsession?/ Patrzą z obsesją?

Some accident of beauty/ Na przypadek piękna

Try to capture/ Starają się uchwycić

As the light begins to fail/ Zanim światła gasną

Shapes to compose/ Pojawią się kształty

Shadows of frailty?/ Cieni słabości?

The dream is better/ Marzenie jest lepsze

Dissolves into softness/ Rozpuszcza się w miękkości

But the end/ Ale koniec

The end is always the same?/ Koniec jest zawsze taki sam

There was a boy/ Był kiedyś chłopak

I almost knew him/ Prawie go znałem

A glance exchanged/ Wymiana spojrzeń

Made me feel good/ Sprawiała, że czułem się dobrze

Leaving some signs/ Zostawiając znaki

Now a legend/ Stał się legendą 

Album kończy The Sweet Cheat Gone. Czy był on potrzebny? 

The Durutti Column - LC, Factory Records 1981, realizacja: Vini Reilly i Stewart Pickering, tracklista: Sketch for Dawn 1, Portrait for Frazer, Jacqueline, Messidor, Sketch for Dawn 2, Never Known, The Act Committed, Detail for Paul, The Missing Boy, The Sweet Cheat Gone. 

 

Czytajcie nas - codziennie nowy wpis, tego nie znajdziecie w mainstreamie.