Bez niego kariera Joy Division byłaby inna. To on odpowiadał za wydanie debiutu zespołu, albumu Unknown Pleasures (wydał go za spadek po matce), który dziś uważany jest za najlepszy debiut w historii rocka. A ponieważ opisaliśmy już na naszym blogu życiorysy wielu osób z kręgu zespołu (warto popatrzeć na prawy pasek gdzie zawarliśmy linki do streszczeń), dziś kolej na pierwszą część opowieści o Tony Wilsonie. Książka, którą zaczynamy dziś omawiać znalazła się w naszych rękach dzięki Tony'emu Costello, którego serdecznie pozdrawiamy.
Część pierwsza streszczenia była TUTAJ, druga TUTAJ, trzecia TUTAJ, czwarta TUTAJ.
Alan Erasmus był aktorem drugoplanowym, grał w takich produkcjach jak Coronation Street, Hard Labour, The Liver Birds czy Queenies Castle. Tony prowadził wtedy Granada Reports, oraz krótki 10 minutowe show What's On po piątkowym programie. Po zaprzyjaźnieniu się, Tony z Erasmusem mocno imprezowali.
Wilson otrzymał nowy program w ramach pocieszenia, bowiem bardzo interesował się polityką i chciał prowadzić program polityczny. Uchodził jednak za nieco nieobliczalnego, więc go nie dostał, a do kolegi, który go otrzymał do prowadzenia, rok się nie odzywał. Jego program, mimo że lokalny, mógł być transmitowany przez inne lokalne stacje.
Rozdział trzeci książki (Dobry i Zły Glina) zaczyna się od opisu sytuacji, jak widzowie i znajomi zaczęli Tony'emu wysyłać płyty z sugestią ich prezentacji w jego programie. Tak też Steven Patrick Morrissey ze Stretford wysłał Tony'emu okładkę albumu New York Dolls z 1973 roku.
Sugerował, aby grać więcej takiej muzyki. Z kolei jeden ze studentów z Salford przysłał Wilsonowi kasetę i list z muzyką i rekomendacją kapeli z Londynu - Sex Pistols. List zawierał też informację, że wkrótce - 4.06.1976 zespół zagra w Manchesterze. Grali w koledżach i małych salach, a ich muzyka w tamtym czasie była opisywana jako chaos.
Zespół do Manchesteru sprowadzili muzycy Buzzcocks (opisaliśmy to TUTAJ i TUTAJ). Sex Pisotls mieli zagrać w Bolton Institute, ale wcześniej Buzzcocks podczas swojego koncertu zostali odłączeni tam od prądu po wykonaniu 4 piosenek, więc organizatorzy profilaktycznie się nie zgodzili na Sex Pistols.
Zespół wystąpił więc w Lesser Free Trade Hall. Było tam 28 osób wśród nich: Morrissey z późniejszego the Smiths, Paul Morley, Jon te Postman, Hook i Sumner. Nie było wśród publiki Tony Wilsona, choć twierdził, jak i wielu innych, że był. Hook wspomina, że ten koncert był przełomowy, bowiem uświadomił im, że oni też mogą tak grać.
Mimo, że zarówno w Control jak i 24 Hour Party People (scena powyżej) Wilson pokazany jest jako uczestnik tego koncertu, nikt z obecnych nie przypomina sobie go tam. Pete McNeish - współorganizator, nie pamięta żeby Wilson, którego znał z TV, miał rzekomo się tam pojawić i oświadczyć, że jest na liście zaproszonych gości. Nie pamiętają go też Steve Diggle, Paul Welsh i Jon the Postman.
C.D.N.
Czytajcie nas - codziennie nowy wpis, tego nie znajdziecie w mainstreamie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz