Jakiś czas temu zaczęliśmy na naszym blogu streszczać książkę Colina Sharpa o jednym z największych realizatorów nagrań w historii, i jednocześnie twórcy Manchester Sound, Martinie Hannettcie. Pierwsza część opisu dostępna jest TUTAJ, druga TUTAJ, trzecia TUTAJ, czwarta TUTAJ, piąta TUTAJ, szósta TUTAJ, siódma TUTAJ, ósma TUTAJ, dziewiąta TUTAJ, dziesiąta TUTAJ, jedenasta TUTAJ, dwunasta TUTAJ a trzynasta TUTAJ.
W kolejnych rozdziałach Colin Sharp przedstawił urywki z wczesnej młodości Hannetta, opis jego doświadczeń z narkotykami, byliśmy świadkami narodzin pierwszych niezależnych wytwórni płytowych Manchesteru, oraz co najważniejsze, mogliśmy odczuć klimat towarzyszący powstawaniu nagrań takich gwiazd jak John Cooper Clarke, Durutti Column czy Joy Division. Poznaliśmy także historię nagrania singla Electricity, będącego wynikiem współpracy między Martinem a muzykami z zespołu OMD. Dowiedzieliśmy się też, że po negatywnych recenzjach Unknown Pleasures, Factory Records miało zamiar zrezygnować ze współpracy z Hannettem. Poznaliśmy też genezę słynnych powiedzonek Hannetta i wspomnienie jak powstawał słynny hit Joy Division, czyli Transmission. Później Colin Sharp dokonał wnikliwej analizy dwóch niezwykle ważnych płyt które zrealizował Hannett, mianowicie albumu John Cooper Clarke'a Snap, Crackle & Bop, oraz płyty Magazine pt. The Correct Use of Soap. Później stawia pod znakiem zapytania legendy narosłe wokół śmierci wokalisty Joy Division - Iana Curtisa.
W dziś omawianym rozdziale Sharp opisuje w jaki sposób Martin Hannett przeżywał samobójstwo Iana Curtisa, które dosłownie zgruchotało jego psychikę. W dalszej części skupia się na szczegółach swojego życia prywatnego, opisując jak poznał Martine Helene. Ich spotkanie było przypadkowe, wraz z jej koleżanką udali się do niego do domu, zażywali narkotyki i pili różowe wino słuchając Roxy Music, Lou Reeda i Bowiego. Po około roku znajomości postanowili się pobrać. Martine w dniu ślubu była w ciąży. Dziecko urodziło się jako wcześniak i było uzależnione od heroiny, choć ten fragment jest napisany jako fabularny. Martin Hannett został jego ojcem chrzestnym.
Następnie Sharp opisuje szczegóły ich ślubu, szkoda że za 20 lat jego żona już nie będzie żyła. Podczas ślubu jest pod wpływem narkotyków, w przeciwieństwie do żony. Ta wierzy w filozofię reinkarnacji i za jakiś czas wykryje wkoło Martina Hannetta śmiertelną aurę. Martin jest ze swoją narzeczoną Suzanne O'Hara. Widać po nim że cały czas dręczy go śmierć wokalisty Joy Division.
Wspomina czas kiedy tylko we dwóch siedzieli w studio podczas miksowania Closer i dobierali odpowiednie echo do partii wokalnych. Czuje się współwinny, że może zabrakło jakiegoś słowa wsparcia, pomocy. Martin znany jest z tego, że nie udziela rad, znany jest z milczenia, pauz w wypowiedziach... W jego głowie cały czas wybrzmiewa: Don't walk away in silence.. Nie pomagają narkotyki, które nie działają tak jak by się oczekiwało.
Następnie Sharp opisuje ślub. Zażyczyli sobie z żoną na prezent najlepszej klasy narkotyki... Jego żona w wyniku zażywania heroiny ma bardzo dziwny smak, miesza ze sobą potrawy których normalny człowiek nigdy nie byłby stanie spożyć jednocześnie. Kiedy zostają z matką Sharpa i Hannettem we troje, ta zwraca uwagę Martinowi, że źle wygląda.
To wprowadza go w bardzo przykry nastrój. Po jakimś czasie Hannett pyta gości, czy może coś włączyć. Z głośników płynie muzyka z albumu Briana Eno pt. Before And After Science, który uważany jest za pierwszy album postpunka. Martin bardzo szanuje Eno, między innymi za jego, jak to nazywa, przypadkową precyzję. Uważa go za ikonoklastę i niezwykle kreatywnego artystę. Wszyscy zażywają narkotyki, a Sharp włącza inną płytę Eno, którą bardzo lubi - wcześniejszy album King's Lead Hat. Martine, jego żona, z kolei po jakimś czasie domaga się piosenki Fade to Gray Visage, którą uważa za cholernie dobrą.
Rozdział kończy się opisem scen dalszego zażywania narkotyków...
Wkrótce przedstawimy streszczenie kolejnej części książki Colina Sharpa - jeśli chcecie je poznać, czytajcie nas - codziennie nowy wpis, tego nie znajdziecie w mainstreamie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz