Pewnego dnia Elena Chernyshova (ur. 1981 r.) porzuciła pracę moskiewskiego architekta, wsiadła na rower i ruszyła na wyprawę rowerową po Europie i Azji. Przejechała ze swoim chłopakiem, Gaelem de Cevoisier, 30 000 km, 26 krajów w 1004 dni – od Władywostoku po Toulouse i z powrotem. Nie spotkała po drodze smoka, niemniej jej wyprawa okazała się być dla niej równie mocnym doświadczeniem, co dla Bilbo Bagginsa. Całkowicie odwróciła jej życie, dzięki niej została fotografem i zajęła się dokumentacją nieznanych, zapomnianych przez ludzi miejsc.
W 2011 roku otrzymała grant Fundacji Lagardère na realizację filmu dokumentalnego Dnie nocy - Noce dnia o codziennym życiu miasta Norilsk, przemysłowego ośrodka położonego na Syberii, 400 km na północ od koła polarnego, gdzie zima trwa 9 miesięcy, panuje wieczna zmarzlina, przez 45 dni w roku widać zorzę polarną a jedynym środkiem łączności z resztą świata jest samolot. Jednym co trzyma tam ludzi przy życiu jest największy na świecie zakład metalurgiczny, w którym wydobywa się i produkuje nikiel, kobalt, ołów, pallad i platynę. Może brzmi to wszystko mało zachęcająco, jednak jej zdjęcia pokazują świat ludzi, o życiu zdeterminowanym przez trudne warunki, którym mimo to się nie poddają. Za powstały cykl zdjęć w 2012 r. artystka otrzymała nagrodę Word Press Photo (LINK).
W 2011 roku otrzymała grant Fundacji Lagardère na realizację filmu dokumentalnego Dnie nocy - Noce dnia o codziennym życiu miasta Norilsk, przemysłowego ośrodka położonego na Syberii, 400 km na północ od koła polarnego, gdzie zima trwa 9 miesięcy, panuje wieczna zmarzlina, przez 45 dni w roku widać zorzę polarną a jedynym środkiem łączności z resztą świata jest samolot. Jednym co trzyma tam ludzi przy życiu jest największy na świecie zakład metalurgiczny, w którym wydobywa się i produkuje nikiel, kobalt, ołów, pallad i platynę. Może brzmi to wszystko mało zachęcająco, jednak jej zdjęcia pokazują świat ludzi, o życiu zdeterminowanym przez trudne warunki, którym mimo to się nie poddają. Za powstały cykl zdjęć w 2012 r. artystka otrzymała nagrodę Word Press Photo (LINK).
Trzeba dodać, że każdy kadr powstał z osobnej historii i nie jest przypadkowym pstryknięciem spowodowanym jedynie estetycznym odczuciem autorki. To, co nam się podoba, to szacunek z jakim Elena podchodzi do tematu zdjęć. Ona wydaje się lubić ludzi ale nie w sposób deklaratywny, lecz w odniesieniu do każdego spotkanego człowieka. Ciekawi ją to co ma do przekazania konkretna osoba. To obecnie rzadkość, bo zazwyczaj ci co deklarują miłość do ludzi zazwyczaj nie znoszą takich konkretnych, spotykanych na co dzień…
Jeśli chcielibyście zobaczyć więcej prac Eleny, polecamy jej stronę LINK.
Czytajcie nas, codziennie nowy wpis, tego nie znajdziecie w mainstreamie.
Jeśli chcielibyście zobaczyć więcej prac Eleny, polecamy jej stronę LINK.
Zdjęcia rzeczywiście sprawiają niesamowite wrażenie... Doczytałem, że Norilsk to jedno z najbardziej zanieczyszczonych miejsc na świecie. Przykre. Wielkie dzięki za odkrycie tej artystki.
OdpowiedzUsuńEmjot dziękujemy za komentarz, nam najbardziej spodobały się zdjęcia numer 6 i 7 bo posiądą niesamowity klimat, ale co więcej - wieżowce punktowce na nich uwiecznione można spotkać w wielu polskich miastach. Socjalistyczne budownictwo a w środku setki ludzi, zsypy na śmieci i bieda. Pozdrawiamy
Usuń