sobota, 3 kwietnia 2021

Co się dzieje z nimi dzisiaj: Sisters of Mercy

O Sisters of Mercy pisaliśmy już całkiem sporo. Przedstawiliśmy unikalny show zespołu w Brixton Academy z 29 czerwca 1983 (TUTAJ) oraz koncert Wake z 1985 roku (TUTAJ), a także ich trzeci, znakomity album Floodland (LINK). Opisaliśmy również ich sesję u Johna Peela, która miała miejsce 19 czerwca 1984 roku w studio Maida Vale 5 (LINK). Poza tym nie raz informacje o aktualnych poczynaniach grupy znajdowały się w naszych poniedziałkowych newsach. Lecz chyba to zbyt mało. I pora może napisać, co dzieje się teraz z poszczególnymi artystami tworzącymi formację SOM.


Photo © Philippe Carly (od lewej do prawej) Craig Adams, Andrew Eldritch, Ben Gunn i Gary Marx, 5 sierpień 1983, Mallemunt Festival w Muntplein, Bruksela, Belgia.


Wydawałoby się, że ustalenie tego będzie łatwizną, bo zespół jest bardzo znany, zatem należałoby oczekiwać mnóstwa danych w Internecie, morza wywiadów i książek. A tu nic z tych rzeczy. O jednych z muzykach dało się coś napisać, o innych tyle co nic… a przynajmniej bardzo niewiele. 

Ale dość tych wstępów, przechodzimy do konkretów.

Początki zespołu sięgają roku 1980, kiedy to w Leeds doszło do spotkania dwóch przyszłych jego członków, czyli Andrew Eldritcha oraz Gary Marxa. Obaj panowie postanowili spróbować swoich sił w muzyce gdyż, jak potem ujawniono w wywiadzie, bardzo chcieli usłyszeć siebie w radio. Gary Marx rozpoczął grę na gitarze, a Eldritch na perkusji. Ten pierwszy skład nagrał singiel, zawierającego trzy utwory Damage Done, Watch i Home of the Hit-men. Nazwę zapożyczono z piosenki Leonarda Cohena noszącej właśnie tytuł The Sisters of Mercy, która znalazła się w filmie Roberta Altmana zatytułowanego McCabe & Mrs. Miller, który muzycy wspólnie obejrzeli. I tak to się zaczęło. 

Skład grupy zmieniał się często. Muzycy przychodzili i odchodzili. W zasadzie niezmienionymi elementami krajobrazu scenicznego SOM pozostali Andrew Eldritch oraz automat perkusyjny kupiony przez basistę Craiga Adamsa i ochrzczony mianem Dr Avalanche. Ale co do reszty, to co rok prawie był inny zestaw, a wyglądało to tak:

1980-1981 Eldritch, Marx, Dr Avalanche

1981-1983 Eldritch, Marx, Gunn, Adams, Dr Avalanche

1984-1985 Eldritch, Marx, Hussey, Adams, Dr Avalanche

1985-1989 Eldritch, Morrison, Dr Avalanche

1989-1990 Eldritch, Bruhn, James, Dr Avalanche

1990-1991 Eldritch, Bruhn, James, Bricheno, Donovan, Dr Avalanche

1992 Eldritch, Bruhn, Bricheno, Dr Avalanche

1993 Eldritch, Bruhn, Pearson, Dr Avalanche

1993-1996 Eldritch, Pearson, Dr Avalanche

1996 Eldritch, Pearson, Sheehan, Dr Avalanche

1997-1999 Eldritch, Pearson, Varjak, Dr Avalanche

2000-2003 Eldritch, Pearson, Sheehan, Dr Avalanche

2003-2005 Eldritch, Pearson, Dr Avalanche

2005 Eldritch, Pearson, May, Dr Avalanche

2006+ Eldritch, May, Christo, Dr Avalanche


Natomiast obecny skład zespołu to:


Andrew Eldritch - śpiew, instrumenty klawiszowe, gitara (1980-)

Dylan Smith - gitara, śpiew (2019-)

Ben Christo - gitara, śpiew (2006-)

Dr Avalanche - automat perkusyjny (1980-)


Według nas, wśród najbardziej interesujących byłych członków, dzięki którym zespół odniósł sukces byli:


Gary Marx - gitara, śpiew (1980-1985)

Craig Adams - gitara basowa (1981-1985)

Ben Gunn - gitara (1981-1983)

Wayne Hussey - gitara, śpiew (1984-1985)

Patricia Morrison - gitara basowa (1985-1989)


I ich teraz po kolei opiszemy:


Gary Marx (naprawdę nazywa się Mark Frederick Pearman) urodził się 18 czerwca 1959 roku. Był nie tylko współzałożycielem, ale także wiodącym gitarzystą i autorem niektórych tekstów SOM. Opuścił zespół w 1985 roku i założył Ghost Dance, w składzie którego znalazła się była wokalistka zespołu Skeletal Family - Anne-Marie Hurst. Marx opuścił SOM podczas trasy koncertowej, więc tourne zespół dokończył  w trójosobowym składzie. Ostatnim koncertem z jego udziałem był opisany przez nas Wake w Royal Albert Hall w Londynie (18.06.1985), zarejestrowany i wydany na kasecie VHS. W każdym razie Ghost Dance z Garym Marxem wydali dwa albumy i wyruszyli w szereg obszernych tras koncertowych, odnosząc względny sukces. Jednak polityka wytwórni płytowych i chyba brak dobrego menadżera (?) doprowadziła do rozpadu zespołu pod koniec 1989 roku.


Po tym doświadczeniu Gary porzucił estradę i podjął się pracy w instytucji założonej przez Paula McCartneya, którą jest Liverpool Institute for Performing Arts. W latach 1997-2005 był tam nauczycielem, a potem na swojej stronie internetowej udostępnił archiwum grupy Ghost Dance (strona obecnie nie działa).

W 2003 roku wydał swój pierwszy solowy album Pretty Black Dots, a 2007 kolejny, Nineteen Ninety Five and Nowhere, z materiałem stworzonym przez niego w 1995 roku dla The Sisters of Mercy. Obecnie Mark Frederick Pearman jest dyrektorem w spółce West Pavillion (Heath) Limited w Scarborough North Yorkshire zajmującej się doradztwem finansowym i zarządzaniem nieruchomościami… (LINK).

Craig Adams (Craig David Adams) urodził się 4 kwietnia 1962 roku w Otley, leżącym w hrabstwie Yorkshire, lecz wychowywał się w Leeds. Szkołę porzucił dla kariery muzycznej. Jego pierwszym zespołem był The Expelairs, z którym wydał kilka singli. Niemniej opuścił tę grupę i zaczął grać na basie, zainspirowany muzyką Motörhead. Tak samo jak Gary Marx trafił do SOM po rozmowie z Andrew Eldritchem w jednym z barów… Jednak nie minęły cztery lata i Adams oraz Hussey odeszli i wspólnie utworzyli utworzyli The Mission – jeden z ich koncertów, według nas najlepszy, omówiliśmy TUTAJ. Mimo tak dobrych występów, wydania czterech albumów, w 1992 roku Adams opuścił The Mission. W prasie można przeczytać różne relacje z wielu dziwnych incydentów, które go dotykały, jak choćby ten o złamaniu ręki w wyniku uderzenia pięścią w szybę autobusu podczas pierwszej trasy po Ameryce Północnej. Jednak w biograficznej książce o The Mission, Names Are For Tombstones, Baby autorstwa Martina Roacha i Neila Perry, podano, że Adams i Hussey byli w dobrych stosunkach, ale ich drogi muzyczne na tamtym etapie rozeszły się. Jednak później jeszcze wielokrotnie grali razem w formacji The Mission, a od 2011 roku Craig jest wymieniany jako czynny muzyk tej grupy. Adams namówiony przez Billyego Duffyego w 1993 roku zagrał w the Cult podczas ich europejskiej trasy koncertowej. Pozostał z nimi kilka lat aż do pierwszego rozpadu zespołu w marcu 1995 roku. Potem czasem dołączał do nich kilkakrotnie, gdy grali w Stanach Zjednoczonych, ostatni raz w październiku 2002 roku.

W 1998 roku razem z Duffym, Mikiem Petersem (z Alarm) i Scottem Garrettem, który również grał z the Cult w tym samym czasie co Adams założył Coloursound. A w 2006 roku Kirk Brandon zachęcił go do przyłączenia się do post-punkowej grupy Spear of Destiny, istniejącej od 1983 roku, oraz przyjął do swojego projektu Theatre of Hate, w którym gra do dzisiaj Wystąpił z nimi m.in. w 2019 roku w San Francisco 


W 2012 roku Adams wydał swój pierwszy solowy album Demon King, wyprodukowany przez Mikea Kellyego, a dwa lata potem w 2014 roku Adams nawiązał współpracę z kubańsko - amerykańskim piosenkarzem Voltairem nad albumem Raised by Bats. W 2015 wystąpił z The Mission na Gathering 23 w Llandudno i dał pokaz gry solo połączonej ze śpiewem. W Polsce zobaczymy go w klubie Proxima w Warszawie gdzie wystąpi właśnie z The Mission podczas trasy Deja Vu Tour 2022 w dniu 28 marca 2022 roku (jest to koncert przełożony z 2020 roku). Bilety już można kupować TUTAJ.


Ben Gunn (prawdziwe nazwisko - Benjamin Matthews) urodził się w 1963 roku. Pseudonim przyjął na cześć postaci ex-pirata z powieści R.L. Stevensona Treasure Island (Wyspa Skarbów). Kiedy był w liceum jego rodzina przeprowadziła się do Leeds z Clapham (południowy Londyn).  Zapoznał się z muzykami z SOM przez kilku byłych członków z Expelaires (należał do niej kiedyś Craig Adams), nawiązał współpracę i opuścił w atmosferze rozgoryczenia pod koniec roku 1983, już po sukcesie singla Temple of Love.  Później grał w formacji The Torch, założył małą wytwórnię Flame On Records (dźwiękowcem był u niego Colin Richardson), która wydała dwa single Anabas (Romance i Barricades), podobno grając w tym zespole, lecz ostatecznie wycofał się z życia muzycznego. Co dość dziwne, niemalże nie pozwalał wówczas robić sobie żadnych zdjęć… 


W każdym razie z wytwórnią jak i zespołem nie odniósł sukcesu, więc poszedł na studia ekonomiczne na Liverpool University, gdzie jeszcze związał się z zespołem bluesowym nazwanym Stanley The Counting Horse na cześć konia, któremu przypisywano umiejętności matematyczne. Po studiach podyplomowych uzyskał kwalifikacje księgowego. Co teraz robi niestety nie wiadomo, jedni fani twierdzą, że pracuje w firmie zajmującej się doradztwem podatkowym, inni, że działa w branży medialnej (LINK).


Wayne Hussey (prawdziwe nazwisko to Jerry Lovelock) urodził się 26 maja 1958 roku w Bristolu. Pierwszym zespołem do którego należał był The Invisible Girls, założony w Salford w Greater Manchester w 1978 roku przez Martina Hannetta w celu stworzenia muzycznego tła dla nagrań punkowego poety z Salford, Johna Coopera Clarke'a. W 1984 roku zastąpił w SOM Bena Gunna, ale grał w grupie dość krótko. W 1986 roku odszedł i założył The Mission…. Nie będziemy opisywać bogatej historii tej formacji. Wspomnimy tylko, że na początku 2020 roku wyruszyli w trasę United European Party Tour. Podczas trasy zespół wykonywał dwa kompletne różne sety przez dwie noce w każdym miejscu, począwszy od Birmingham w dniu 29 lutego, po czym wyruszyli w podróż po Europie. Tourne przerwała epidemia COVID-19, więc dokończą je w 2022 roku i wtedy odwiedzą Polskę, o czym napisaliśmy powyżej. The Mission nadal jest ciekawą formacją, na żywo Wayne Hussey podobno jest w imponującej formie. Obecnie muzyk mieszka w Brazylii, wraz z żoną Cinthyą i dwoma córkami. W 2019 roku opublikował swoją autobiografię, a w zasadzie wywiad-rzekę zredagowany przez Salat Daze (LINK). SOM z Husseyem nagrali pierwszą długogrającą płytę First and Last and Always (1985). Album odniósł spory sukces i ostatecznie osiągnął 14 pozycję na liście Billboard, co było zupełnie niespotykane wśród zespołów sceny niezależnej. W zeszłym roku zaangażował się z kolei w walkę z COVID-19. Zwerbował obecnych i byłych członków The Cure, Depeche Mode, The Cult, Siouxsie and the Banshees, Bauhaus i The Smiths do nagrania remakeu gwiazdorskiego hymnu The Mission z 1988 roku Tower of Strength. Cały dochód ma zasilić walkę z pandemią. 

Patricia Morrison urodziła się w 1962 roku w Los Angeles. Jest znana głównie tego, że grała w trzech kultowych zespołach rockowych, takich jak The Gun Club, The Damned i oczywiście Sisters of Mercy. Po tym, gdy została żoną Davea Vaniana, piosenkarza i lidera grupy The Damned i urodziła w 2004 roku córkę Emily, wycofała się z życia muzycznego. Mogła to być dla niej trudna decyzja bo zaczęła grać na basie i występować odkąd skończyła 16 lat, najpierw z Femme Fatale, a potem z The Bag jednak w tym wczesnym okresie nigdy nie występowała na żywo, a jeśli już, to w papierowej torbie na głowie, aby utajnić swoją tożsamość. Jej osobowość musiała robić wrażenie, bo Eldritch w jednej z piosenek porównał ją do Lukrecji Borgii (chodzi o Lucretia My Reflection). Tak czy inaczej, jej obecność pozostawała nierozerwalnie związana z największym komercyjnym sukcesem Sisters of Mercy: fryzura, czarna szminka i szokujące ubiory przyciągały formacji wielu nowych fanów. Po tym, gdy w atmosferze wzajemnych pretensji opuściła grupę, w 1994 roku wydała solowy album Reflect on This, głównie dzięki pomocy finansowej kilku przyjaciół (m.in. perkusisty Franco Rogantan i menedżera Ian Blacakaby). W 1996 roku została poproszona o zastąpienie basisty Paula Graya z The Damned który uległ kontuzji podczas koncertu. W tym samym roku poślubiła ich piosenkarza, Davea Vaniana, objechała z nimi cały świat a gdy opuściła zespół, w jej miejsce wszedł Stu West


Jest szczęśliwą, spełnioną kobietą i matką. Jak stwierdziła w jednym z wywiadów udało jej się dokonać trzech najdziwniejszych rzeczy, o których zawsze marzyła: poślubiła wampira, wspięła się na Wezuwiusz w szpilkach i została basistą a nie weterynarzem. Jej córka Emily Vanian, w wieku 12 wystąpiła obok ojca na scenie, podczas jubileuszowego koncertu The Damned,  w Royal Albert Hall. Było to w maju 2016 roku. 




Patricia 2020 roku wystąpiła jednak gościnnie na płycie drugim albumie studyjnym Creeper zatytułowanym Sex, Death & the Infinite Void, jej głos zaczyna płytę (o tym jak do tego doszło TUTAJ).


Patricia, Dave i Emily mieszkają w Londynie i tworzą szczęśliwą rodzinę, o czym możemy się przekonać patrząc na poniższe zdjęcie, umieszczone przez Patricie na jej profilu na Instagramie:



(LINK). 

Nie opisaliśmy Andrewa Eldritcha (właściwie Andrew William Harvey Taylor) oraz Dr Avalanche. Co do jednego i drugiego uznaliśmy że należą się im osobne teksty… Za jakiś czas… Bo Eldritch inspiruje,  jego osoba stała się w 2017 roku tematem piosenki Andrew Eldritch is Moving Back to Leeds zespołu The Mountain Goats. A Dr Avalanche jest nieśmiertelny...


Na koniec – link do oficjalnej strony Sisters Of Mercy (LINK).

Czytajcie nas - codziennie nowy wpis, tego nie znajdziecie w mainstreamie.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz