Prace Alejandry Caballero: studium samotności

Czy samotność jest smutna czy jest stanem mile widzianym? Taka refleksja powstaje po obejrzeniu prac hiszpańskiej artystki Alejandry Caballero (ur. 1974 r.). Jej malarstwo jest tym intymnym zapisem emocji, który stawia podobne pytania. Delikatnymi pociągnięciami pędzla ukazuje nam wnętrza z otwartymi drzwiami, z otwartymi oknami, w których zazwyczaj siedzą odwrócone od nas tyłem czy bokiem kobiety. Siedzą pomiędzy tym światem a innym, wewnętrznym oraz transcendentnym i kontemplują. I nie wiemy, czy bezruch ich pozy, wymowne milczenie są wywołane marzeniami czy też beznadziejnym smutkiem?

Nie na darmo wielu krytyków powołuje się omawiając jej dzieła na nieocenionego Edwarda Hoppera (TUTAJ), który jako pierwszy umiał dokonać niemal wiwisekcji ciszy, beznamiętnie podglądając postacie, którym zapewnił wieczność. Cokolwiek jednak robią bohaterki Alejandry, ich postacie ożywia światło, które sprawia, że obrazy otacza niewyraźna mgiełka wibrującego blasku, podobnie jak u Renoira.  Ten zabieg jednocześnie odcina malowane postaci od widza, oddala je od niego. I możemy zatem tylko patrzeć, zajmując wyznaczone przez malarkę miejsce, po prostu po drugiej stronie lustra.

Paradoksalnie jednak to właśnie widz nadaje ostateczny sens obrazom Caballero. To widz może dopisać znaczenie, dopowiedzieć swoimi emocjami ich wymowę.

Artystka tworzy od dobrych dwudziestu lat i sądząc po jej portfolio zamieszczonym na stronie internetowej (LINK).

Od początku posiada wyrazisty, własny styl. Jest absolwentką sztuk pięknych Uniwersytetu Complutense w Madrycie. W 1997 roku otrzymała stypendium malarskie Fundacji Rodríguez-Acosta w Granadzie, a dwa lata później stypendium im. Manuela Lópeza Villaseñora w Ciudad Real. W tym samym roku, czyli w 1999 zorganizowała pierwszą wystawę indywidualną w Madrycie i od tego czasu pokazuje swoje obrazy w różnych madryckich galeriach, a także w Barcelonie, Terrassie, Mahón i za granicą w Belgradzie (Serbii) i we Francji. Uczestniczyła również w wystawach zbiorowych m.in. dwukrotnie w Strasbourg Art Fair (2011, 2012). W 2022 roku planuje kolejną dużą wystawę w Barcelonie, w galerii Jordi Barnadas (LINK).

Czytajcie nas - codziennie nowy wpis, tego nie znajdziecie w manistreamie.