Punkowa eksplozja wypchnęła wszystko przez okno: okładki płyt Neville'a Brody

Okładki płyt to ta część muzycznej oferty, która sugeruje odbiorcy charakter muzyki na nich zapisany. Dlatego wytwórnie starają się przyciągnąć uwagę interesującą formą i kolorystyką, cały czas szukając nowych stylizacji. Lata 80. były tymi, które dały szansę nie tylko nowym gatunkom muzyki, lecz również promującym je plastykom. Jednym z nich był Peter Saville, o którym pisaliśmy wielokrotnie (TUTAJ), twórca stylistyki wytwórni muzycznej Factory z Manchesteru, w którym nagrywały czołowe, brytyjskie zespołu tamtych czasów. Innym projektantem i grafikiem, którego prace wyznaczyły nowe trendy wzornictwa, był urodzony w 1957 roku Neville Brody, dorastający w erze post-punk.

Ukończył prestiżową College of Printing w Londynie (obecnie część  London College of Communication ), z której o mało co nie wyleciał za projekt wizerunków królowej z odpadającą na bok głową. Muzyka punk, z którą zetknął się podczas studiów, zrobiła na nim piorunujące wrażenie, jak to ujął w jednym z wywiadów: Punkowa eksplozja wypchnęła wszystko przez okno. Wtedy zaczął projektować dla ulubionych zespołów postpunkowych, zaczął od 23 Skidoo. 

Niewątpliwie okładki i plakaty projektowane przez Nevilla Brody stworzyły atmosferę subkultur lat 80. lecz także jego prace, dzięki muzyce punk, stały się odmienne od wszystkiego, co dotąd było znane. To właśnie wtedy Neville Brody zdobył reputację, którą utrzymał do dzisiaj, projektanta łamiącego zasady i dyktatora nowych tendencji. Oprócz 23 Skidoo współpracował z takimi zespołami jak: Cabaret Voltaire (jedną z projektowanych przez niego okładek pokazaliśmy TUTAJ), Your Mum, The Bongos, Z'EV, Clock DVA, Throbbing Gristle, Depeche Mode, Defunkt, Level 42, Elephant Talk, Kurtis Blow, Raybeats, Zuice.
 
Spójrzmy na kilka jego wczesnych prac:

Wszystkie wykonane przez niego okładki można zobaczyć TUTAJ. Widać od jego pierwszej pracy, że przywiązuje ogromną wagę do liternictwa. W swoich projektach wykonanych zarówno na obwolutach płyt jak i dla magazynu The Face używał napisów biegnących po przekątnej lub po okręgu, w których wyróżniał niektóre litery, jedne robił bardzo duże, inne niewymiarowe. 

To Brody zdecydował, że napis powinien się stać integralną częścią jego projektu i mieć równorzędne znaczenie z innymi elementami okładki czy publikacji. Dostosowywał do nich styl liternictwa, bo według niego miał taki sam wpływ  na odbiór treści jak obraz lub zdjęcie. 

Artysta stosował rozmaite zabiegi łamiące utarte schematy: zamiast numerów stron używał symboli i rozdzielał kawałki tekstów specjalnie projektowanymi małymi logo. Projektował również własne czcionki, bez szeryfów lecz z zakrzywionymi końcami, które stały się zaczątkiem wymyślonego po latach własnego kroju pisma, z użyciem symboli i różnych nietypowych znaków interpunkcyjnych. Cała ta dbałość o szczegóły pomógł uczynić The Face najmodniejszym i najbardziej wpływowym magazynem stylistycznym, a jego projekty okładek uznano za ikonę post-punkowego stylu. Wiele zawierało ręczne wykonane elementy, takie jak obrazy, rysunki, kolaże lub tekstura (rubbings). 

Kiedy zaczynał tworzyć do projektowania grafik nie używano komputerów. Wszystko musiało być wycięte i wyklejone z papieru. Brody często wykonywał modele 3D, odlewy gipsowe lub drewniane rzeźby, a następnie fotografował je dla swoich projektów. Widać w tym inspirację nowoczesnymi ruchami artystycznymi, takimi jak Dada, Pop-art, Futuryzm i Konstruktywizm. 

Najsilniej wpłynął na autora ruch Dada, który był anarchistyczny. Dadaiści stosowali kolaże z pociętych gazet, fotomontaże i używali przypadkowo znalezionych przedmiotów dla osiągnięcia radykalnych, chaotycznych kompozycji.  Członkowie ruchu Dada zdecydowali, że sztuka nie powinna być poważna i zdominowana przez malarstwo. Bawili się luźnymi skojarzeniami zestawiając je bezładnie. Do tego nawiązywał Brody.
 

Po studiach, Brody podjął pracę w londyńskiej agencji Rocking Russian, gdzie pracował pod kierownictwem znanego artysty Alexa McDowella, który był odpowiedzialny za stworzenie najbardziej charakterystycznej grafiki punkowej t-shirt'u. W 1994 roku założył Neville Brody Studio, obecnie Research Studios, które odniosło duży sukces i od tego czasu rozszerzyło swoją działalność o biura w Londynie, Paryżu, Berlinie i Barcelonie. Jest założycielem londyńskiej odlewni czcionek Fontworks i w trakcie swojej kariery zaprojektował ponad 20 różnych krojów pisma, m.in. dla koncernu Coca-Cola (TCCC Unity). 

Był także głównym uczestnikiem projektu FUSE, który był publikacją o praktyce eksperymentalnej typografii. W ciągu ostatnich trzech dekad Neville Brody stał się jednym z najbardziej płodnych, innowacyjnych i wpływowych grafików na świecie.  

Aby utrwalić wiedzę o jego pracy wydawnictwo Thames & Hudson opublikowało w 1988 roku dwutomowy leksykon na podstawie jego projektów graficznych (TUTAJ). Książki ostatecznie zostały najlepiej sprzedającą się światową pozycją. Oprócz tego w Muzeum Wiktorii i Alberta odbyła się wystawa jego prac, przyciągając tysiące miłośników sztuki. 

Obecnie Neville Brody pełni funkcję przewodniczącego rady w BBC Online Creative Advisory Board i jest członkiem rady doradczej ds. Edukacji Filmowej w DCMS. Jest także autorem projektu graficznego stron internetowych The Times i BBC a jego klientami były znane koncerny modowe takie jak: LVMH, Nike, United British Media, Nokia i Converse oraz wiele organizacji działającymi w dziedzinie kultury i sztuki w Wielkiej Brytanii i Azji. 

Trzeba przyznać, że kariera Nevilla Brody - od okładek dla undergroundowych zespołów muzycznych po wzornictwo dla czołowych koncernów światowych - jest imponująca. 

Tylko czy zgodna z anarchistycznymi ideałami wyznawanymi w młodości?

Źródło TUTAJ

Czytajcie nas - codziennie nowy wpis, tego nie znajdziecie w mainstreamie.