Czym inspirował się Ian Curtis z Joy Division: Jon Savage w książce So This is Permanence - notatki Iana Curtisa, nasza recenzja cz.3

Po ogólnym opisaniu książki (TUTAJ) i omówieniu wstępu Deborah Curtis (TUTAJ) dziś pora na zapoznanie się ze wstępem Jona Savage'a. 

Przypomnijmy, że opisujemy dzieło absolutnie niesamowite, chodzi bowiem o książkę So This Is Permanence zwierającą głownie rękopisy tekstów Iana Curtisa - lidera Joy Division. 

Legendarny dziennikarz rozpoczyna wstęp od krótkiego opisu pierwszego wykonania przez zespół ich największego hitu - Love Will Tear Us Apart (opisywaliśmy historię tego utworu, jak i singiel TUTAJ). Wykonanie to miało miejsce 16.10.1979 podczas koncertu w Plan K w Brukseli, i zostało sfilmowane na taśmie 8 mm przez Michela Isbecque. Ian gra na swojej gitarze Vox Phantom VI, którą opisywaliśmy TUTAJ. Następnie analizowane są losy kolejnych wersji piosenki, bowiem Joy Division nie byli zadowoleni z wersji nagranej w Pennine Sound Studios na początku 1980 roku. 

Po tym wstępie dziennikarz dokonuje analizy tekstu piosenki. Jon Savage zwraca uwagę, na to o czym pisaliśmy TUTAJ, że piosenka została napisana latem 1979 roku, a Ian pierwszy raz spotkał Annik Honore (TUTAJ) w sierpniu. Następnie pojawia się pytanie, czy to piosenka autobiograficzna, czy też fikcja literacka?

Autor zwraca uwagę, że podobnie jak the Doors, czy the Fall, nazwa Joy Division wywodzi się z książki o obozie koncentracyjnym (pisaliśmy o książce Dom Lalek TUTAJ). To powoduje, że narrator omawia historię czytelnictwa w Manchesterze lat 70-tych. Miasto zalewało wiele literatury, w tym science fiction, Tolkien, Ballard... Pamięta się zarówno Curtisa jak i Morrisa którzy odwiedzali każdy z osobna, księgarnię House of the Borderland celem poszukiwanie czegoś nadzwyczajnego. Mike Butterworth, właściciel księgarni wspomina, że Curtis czytał wtedy skopiowany New Words - magazyn promujący Ballarda (TUTAJ) i Burroughsa (TUTAJ). Pora zatem wspomnieć o procesie edukacji wokalisty Joy Division.

Urodzony i dostający w Macclesfield Ian Curtis otrzymał prestiżowe stypendium King's School ale porzucił pełnoczasową edukację w wieku 17 lat. Samodokształcał się czerpiąc z popkultury tamtych czasów. W 1974 roku Burroughs przeprowadził wywiad z Davidem Bowie dla Rolling Stone. Wywiad wyraźnie łączył muzykę z literaturą. 

Być może to było inspiracją dla Iana Curtisa. Rzeczywiście Savage opisuje wywiad jakiego Joy Division udzielili w styczniu 1980 roku młodemu pisarzowi i muzykowi Alanowi Hempsalowi. W wywiadzie tym Curtis jasno wspomina the Naked Lunch i The Wild Boys jako swoje ulubione książki. Mimo incydentu z Burroghsem podczas koncertu w Plan K (kiedy Curtisa próbującego wyżebrać egzemplarz książki pisarz przegonił słowami: Fuck off kid!).... 

Następnie Jon Savage omawia lektury młodości wokalisty Joy Division, wśród których wymienia się A Century of Thrillers: from Poe to Arlen - kompendium opublikowane przez Daily Express w 1934 roku. Z kolei Steven Morris wspomina, że Curtis posiadał w swoim księgozbiorze Atrocity Exhibition Ballarda, The Naked Lunch Burroughsa, i zbiór wierszy Jima Morrisona z the Doors (TUTAJ) (o księgozbiorze Curtisa pisaliśmy TUTAJ).

Z dumą pokazywał jak Iggy Pop zwędził the Passenger od Morrisona... 

Następnie Jon Savage omawia początki pisarskiej twórczości Curtisa, datowane na 1977 rok. Pracował i pisał głównie nocami, w niebieskim pokoju (TUTAJ). 

Pisał odręcznie na  małych skrawkach papieru, później na kartkach formatu A4, zwykle dużymi literami. Miał szczególny charakter pisma. W wielu notkach, setlistach, tytułach płyt, czy wersjach alternatywnych widać zalążki przyszłych pełnych piosenek i wyjaśnienie dystopijego światopoglądu - na przykład wczesna wersja This is My Crisis, stała się utworem Passover. 

W kolejnym wpisie z tej serii zapoznamy czytelników z procesem tworzenia piosenek.  

Dlatego czytajcie nas - codziennie nowy wpis, tego nie znajdziecie w mainstreamie.