Z mojej płytoteki: King Crimson - Na Dworze Karmazynowego Króla

Schizofrenik XXI wieku

Łapa kota stalowy pazur
Neurochirurdzy krzyczą o więcej
Przy zatrutych paranoją drzwiach
Schizofrenik XXI wieku

Stojaki na probówki z krwią, drut kolczasty
Polityczne stosy pogrzebowe
Niewinni gwałceni ogniem napalmu
Schizofrenik XXI wieku

Nasiono śmierci, chciwość ślepca
Poeci wygładzający krwawiące dzieci 
Nie dostaje niczego czego pragnie
Schizofrenik XXI wieku

Rozmawiałem z wiatrem

Powiedział uczciwy człowiek do zmarłego

Gdzie byłeś?

Tu i tam

I pomiędzy

Mówiłem do wiatru

Moje słowa bez znaczenia

Mówiłem do wiatru

Wiatr nie słyszy nie może słyszeć

Jestem na zewnątrz patrzę do środka

Co widzę

Dużo zamieszania rozczarowania

Wkoło mnie

Mówiłem do wiatru

Moje słowa bez znaczenia

Mówiłem do wiatru

Wiatr nie słyszy nie może słyszeć

Nie zaskakujesz mnie

Nie imponujesz mi

Tylko wzburzasz moją pamięć

Nie możesz mnie poinstruować

Ani pokierować

Tylko zabierasz mi czas

Mówiłem do wiatru

Moje słowa niesione

Mówiłem do wiatru

Wiatr nie słyszy

Nie może słyszeć

Mówiłem do wiatru

Moje słowa niesione

Mówiłem do wiatru

Wiatr nie słyszy

Nie może słyszeć

Powiedział uczciwy człowiek do zmarłego

Gdzie byłeś?

Tu i tam

I pomiędzy

Epitafium

Ściana na której pisał prorok

Pęka na spoinach

Na narzędziach śmierci

Jasno błyska słońce

Kiedy każdy z nas jest rozdzierany

Koszmarami i marzeniami

Nikt nie dostanie wieńca laurowego

Dopóki cisza nie utopi wrzasków

Chaos będzie moim epitafium

Kiedy pełznę spękaną ścieżką

Kiedy to zrobimy będziemy mogli usiąść i śmiać się

Ale boję się że jutro jednak będę płakał

Tak boję się że jutro jednak będę płakał

Pomiędzy żelaznymi bramami losu

Zasiano ziarna czasu

Podlewane je uczynkami tych

Którzy wiedzą i są znani

Wiedza to śmiertelny przyjaciel

Kiedy nikt nie ustala zasad

Los całej ludzkości

Jest w rękach głupców

Ściana na której pisał prorok

Pęka na spoinach

Na narzędziach śmierci

Jasno błyska słońce

Kiedy każdy z nas jest rozdzierany

Koszmarami i marzeniami

Nikt nie dostanie wieńca laurowego

Dopóki cisza nie utopi wrzasków

Chaos będzie moim epitafium

Kiedy pełznę spękaną ścieżką

Kiedy to zrobimy będziemy mogli usiąść i śmiać się

Ale boję się że jutro jednak będę płakał

Tak boję się że jutro jednak będę płakał

Płakał

Płakał

Tak boję się że jutro jednak będę płakał

Księżycowe dziecko

Nazywają ją księżycowe dzieckiem

Tańczącym w mieliznach rzeki

Piękne księżycowe dziecko

Śniące w cieniach

Wierzby

Zabrane do drzew

Dziwnych pajęczyn

Śpiące na schodach fontanny

Machające srebrnymi różdżkami

Pieśni nocnych ptaków

Czekającym na słońce nad górą

Jest dzieckiem księżycowym

Ścinającym kwiaty w ogrodzie

Pięknym dzieckiem księżycowym

Dryfującym na echach godzin

Żeglującym na wietrze

W mleczno białej sukni

Rzucającym kamienne kręgi na tarczę słoneczną

Bawiącym się w ciuciubabkę

Z duchami świtu

Czekającym na uśmiech od słonecznego dziecka

Na dworze karmazynowego króla

Zardzewiałe łańcuchy uwięzionych księżyców

Zdruzgotane przez słońce

Szedłem drogą, zmieniały się horyzonty

Rozpoczął się turniej

Purpurowy kobziarz gra melodię

Chór łagodnie śpiewa

Trzy Kołysanki w starym języku

Dla dworu karmazynowego króla

Klucznik miasta

Spuścił żaluzję na marzenia

Czekam na zewnątrz

Drzwi pielgrzyma

Z niedokończonymi planami

Czarna królowa zawodzi

Marsz pogrzebowy

Pęknięte mosiężne dzwony wtórują

By przywołać z powrotem ognistą wiedźmę

Przed sąd karmazynowego króla

Ogrodnik siejąc zieleń

Depcze po kwiatach

Przyganiam wiatr pryzmatycznym statkiem

By posmakować słodycz i zgorzknienie

Żongler unosi rękę

Orkiestra zaczyna

Wolno obracają się żarna

Na dworze karmazynowego króla

W łagodne szare poranki płaczą wdowy

Mędrzec rzuca żart

Biegnę by pochwycić  znaki wróżby

I spełniam oszustwo

Żółty błazen nie gra

Ale lekko pociąga za struny

I śmieje się kiedy lalki tańczą

Na dworze karmazynowego króla

ISOLATIONS: Zastrzegamy sobie prawa autorskie do tłumaczeń tekstów

Jak wielokrotnie podkreślaliśmy, na naszym blogu dominuje klimat nostalgii. Aby jednak nie popaść w rutynę chłodnofalowych brzmień, na dowód tego, że można śpiewać nostalgicznie i poza nurtem cold wave, dziś jedna z najważniejszych płyt muzyki rockowej, inspirująca od kilku pokoleń, niepowtarzalna i zupełnie niesamowita. 

King Crimson moim zdaniem już nigdy nie osiągnęli tego poziomu, choć wiem, że fani mogą mieć inne zdanie. Do moich faworytów, poza tytułowym, należy refleksyjny I Talk to the Wind, oraz Moonchild który ma dla mnie bardzo prywatny wydźwięk.. Ale oczywiście cała płyta jest absolutnie niesamowita, proszę zwrócić uwagę że mamy rok 1969! Beatlesi - będący wtedy u szczytu sławy nagrywają swoje najlepsze albumy, owszem są one ważne, zarysowują nowe kierunki, ale King Crimson idą w zupełnie inną stronę - z hippisowskiej rewolucji dzieci kwiatów rodzi się art rock i rock progresywny. To dzięki nim. 

Jest jesień, na długie wieczory muzyka, która zasiewa w nas ziarno bajecznej nostalgii...

King Crimson - In the Court of the Crimson King,  Island Records, 1969, Producent: Robert Fripp, Peter Sinfield, Tracklista: 21st Century Schizoid Man, I Talk to the Wind, Epitaph, Moonchild, The Court of the Crimson King