Avenues all lined with trees/ Aleje, wszystkie obsadzone drzewami
Edens garden left for thieves/ Rajskie ogrody pozostawione złodziejom
I loked upon an empty stage/ Patrzyłem na pustą scenę
Where all the young men once had played / Gdzie kiedyś wszyscy ci młodzi grali
Inroads leading on and on/ Drogi wewnętrzne prowadzące przed siebie
Filled with strangers every one/ Wszystkie wypełnione obcymi
The [...] arrived and here to stay,/ Przybył aby tu pozostać
Look then turn their heads away/ Spojrzeć a później odwrócić ich głowy.
Buildings torn down to the ground/ Budynki rozdarte aż do gruntu,
Repleaced by new ones through more sound/ Zastępowane nowymi, bardziej stylowymi
And as torches glow right thru' the night/ Co jak pochodnie świecą nocą
A sacrifice for all that's right/ Poświęcenie za wszystko co jest dobre
I looked ahead an empty space/ Patrzyłem przez pustą przestrzeń
A lifetimes [...] erased/ Wymazanych istnień
Ian Curtis, 1980.
W książce So This Is Permanence (warto zobaczyć TUTAJ) istnieją dwie wersje tego tekstu. Można więc zobaczyć, jak ewoluował on pod wpływem czasu. Najpierw pojawia się szkic - bardzo ogólnikowy, niemniej są w nim fragmenty ewidentnie pisane jako teksty piosenki (np. rym away - anyway).
Avenues all lined with trees/ Aleje, wszystkie obsadzone drzewami
And young men walking/ Idą młodzi ludzie
How could they take it away/ Jak mogli to zabrać
And leave/ I odejść
It looking this way/ Tak to wygląda
Avenues all lined with trees/ Aleje, wszystkie obsadzone drzewami
And young men walking/ Idą młodzi mężczyźni
How could they/ Jak mogli
Take it away/ To zabrać
And leave it looking this way/ I zostawić to żeby tak wyglądało
Mountain trails and inroads/ Szlaki górskie i rozjazdy
Famillies all along/ Wszędzie rodziny
Why did they/ Dlaczego oni
Take my home away/ Zabrali mój dom
What use is it/ Jaki z tego pożytek?
Anyway/ Tak czy inaczej
Edens Gardens left in ruins/ Ogrody raju zrujnowane
We were scaried for life/ Baliśmy się o życie
A last act of betrayal/ Ostatni akt zdrady
And now/ I teraz
We are all blame/ Wszyscy jesteśmy winni...
W powyższym tekście przebijają zalążki kilku piosenek z płyty Closer - widać fragmenty the Eternal, i klimaty Colony. Należy zatem sądzić, że Curtisa cały czas nurtowały stałe problemy: brak życia rodzinnego, obawa przed starością czy postępującą urbanizacją. Trudno pogodzić się z opiniami, że nie pisał o sobie, tylko na czas pisania tekstów wcielał się w kogoś wyimaginowanego. Jeśli pisał o sobie, aż dreszcze przechodzą po plecach gdy dokona się analizy tekstu I Remember Nothing - ostatniej piosenki z Unknown Pleasures, nieprzypadkowo opatrzonej przez Hannetta efektami specjalnymi walącej się konstrukcji - jeden z takich efektów zresztą kończy album...
Tylko jedna osoba byłaby w stanie kiedyś powiedzieć prawdę i przedstawić prawdziwą wersję wydarzeń - Deborah Curtis. Czy to nastąpi? Zobaczymy.
Tymczasem dzisiaj cieszmy się, że mimo tragicznego końca Ian Curtis był tutaj z nami. Jego istnienie nigdy nie zostanie wymazane z naszej pamięci.
Czytajcie nas - codziennie nowy wpis, tego nie znajdziecie w mainstreamie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz