W świecie muzyki metafora barwa muzyki jest szeroko stosowana do opisywania cech dźwięku, takich jak jakość tonu, wysokość i charakter. Barwę dźwięku można opisać jako mieszankę częstotliwości, w tym podstawowej tonacji, która tworzy to, co słyszymy, gdy muzyka jest grana przez konkretny instrument czy zespół. Chociaż opinia, że określenie barwa wywołuje różne skojarzenia kolorystyczne, to pomysł aby za jej pomocą opisać muzykę nie jest nowy.
Od dłuższego już czasu prowadzi się rozmaite badania nad powiązaniem kolorów z dźwiękami i to wyłącznie na podstawie efektów otrzymanych za pomocą instrumentów muzycznych a także oceny poziomu wyszkolenia muzyka. Jedne z nich polegały na eksperymentalnego przyporządkowania koloru z koła barw do poszczególnego dźwięku, co przyczyniło się do powstania popularnej bazy wiedzy o muzyce i sposobu funkcjonowania ludzkiego mózgu, wskazując na możliwą, choć nie do końca zdefiniowaną korelację między barwą muzyczną a skojarzeniem kolorystycznym.
Opierając się na uzyskanych wynikach, naukowe uzasadnienie i percepcyjne podstawy dalszego używania metafory barwa muzyki zostały wstępnie podtrzymane przez indywidualne doświadczenia. Według tego co ustalono, tylko jedna na 3000 osób słysząc dźwięki ma jednocześnie wizję koloru. Osoby te nazwano chromestetami, a zjawisko chromestezją. Jego mechanizm tłumaczy się wywoływaniem przez dźwięki lub współbrzmienia wrażenia widma barw. Takimi muzyczno-kolorystycznymi estetami, których nazywa się także symestetykami byli na przykład Nikołaj Rimski-Korsakow, Salomon Szereszewski, Vladimir Nabokov, Wassily Kandinsky, Paul Klee, Franciszek Liszt, Olivier Messiaen, a współcześnie Billie Eilish, John Mayer, Aphex Twin, Tori Amos, Billy Joel, Eddie van Halen i Stevie Wonder. Przyczyny takiego stanu rzeczy jednak nadal nie są znane, przypuszcza się, że wywołują je dodatkowe połączenia nerwowe w mózgu.
Idąc dalej, warto zauważyć, że niektóre gatunki muzyczne nierozerwalnie kojarzą się nam z określonymi kolorami. Rock i ciężka muzyka metalowa najczęściej z czernią, reggae z czerwienią, zielenią lub żółcią, muzyka klasyczna z błękitem itd. Także fani określonych gatunków muzyki preferują również określone barwy, co może potwierdzać istnienie związku między ulubionym kolorem a ulubioną muzyką. I tak zauważono, że wśród miłośników muzyki popularnej, najczęściej preferowanym kolorem okazuje się przydymiony róż. Nieco ciemniejszą i bardziej nasyconą wersję tej barwy preferują punkowcy - dla 13% z nich ulubionym kolorem jest fiolet, kolor raczej rzadko wskazywany był jako ulubiony przez zwolenników innych gatunków muzycznych. Osoby słuchające muzyki elektronicznej najbardziej lubią kolor turkusowy.
A czy ulubiona muzyka ma wpływ na to, jak się ubieramy? Z znów z prowadzonych badań wynika, że ponad połowa osób (54%) lubiących hip-hop nosi się w kolorze blue-jeans, miłośnicy rocka wybierają oczywiście czarne elementy stroju - aż 43% zwolenników ostrej i cięższej muzyki zakłada czarne koszulki. Nieco bardziej kolorowi są słuchacze reggae - w szafie co piątego z nich (21%) znajdziemy zielone ubrania (tweedowa zieleń). Energetyczne, wpadające w czerwień kolory odzieży wybierają zwolennicy muzyki elektronicznej. Wprawdzie pewne określone kolory odzieży łączą się trwale z gatunkiem muzycznym (trudno wyobrazić sobie fana heavy metalu w różowych spodniach), ale tak naprawdę to nasza psychika dyktuje nam zarówno to czego słuchamy, jak i to jaki kolor odzieży preferujemy. I jest to zależność wzajemna. Odczuwany nastrój wpływa zarówno na kolor ubioru jak i na wybór preferowanej muzyki.
Kolor mówi o naszych tęsknotach i chwilowych nastrojach, ale także o głęboko ukrytych w podświadomości potrzebach psychicznych. Nic zatem dziwnego, że tło naszego bloga jest czarne…
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz